Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan vekilinin, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılan vekilinin yokluğunda verilen ve 19.01.2015 tarihinde usulünce tebliğ edilen hükmü, katılan vekilinin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 27.01.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Tam kusurlu olarak, bir kişinin kemik kırıklarının yaşam fonksiyonlarına etkisi ağır olacak şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken, suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı maddede öngörülen cezanın üst sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, temel ceza belirlenirken, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılması gerektiği halde yazılı şekilde eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 12.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.