Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/17294 Esas 2015/2317 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Hasımsız olarak görülen davada (Kapatılan) Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 2014/252-2014/207 tarih ve 2014/252-2014/207 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket yetkililerinin 2014 yılının Şubat ayında yaşanan taşınma esnasında müvekkiline ait 2010 ve 2011 yıllarına ait yevmiye defterleri, defter i kebir ve envanter defterinin zayi olduğunu, 2013 yılı Kasım ayında bir faktoring firmasınca ellerinde bulunan teminat bonosuna istinaden İcra Müdürlüğünün 2013/27254 esas sayılı dosyası ile icra takibi başlatıldığını, bunun üzerine Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 2013/317 Esas sayılı dosyası ile menfi tespit davası açtıkalarını ileri sürerek, bahsi geçen evraklara ilişkin zayi belgesi verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, davacı tarafça ileri sürülen zayi nedeninin TTK"nın 82/7 maddesi uyarınca, olağan dışı ve önlenemez nedenlerden kaynaklanmadığı gibi, olay tarihinden itibaren 15 günlük yasal sürede de dava açılmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 20/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.