MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 5237 sayılı TCK’nın 141/1, 31/2, 62. maddeleri gereğince 3000 TL adli para cezasıyla mahkûmiyetine dair kurulan 29/09/2016 tarihli ve 2016/358 Esas, 2016/550 Karar sayılı ilamın hükümlü tarafından istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair 29/11/2016 tarihli ve 2016/96 Esas, 2016/105 Karar sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından hükümlü müdafii tarafından sunulan 31/10/2019 günlü dilekçeyle “Sonradan yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun uyarınca kararın temyizinin mümkün hale geldiği, kesinleşmiş kararın bozulması amacıyla Yargıtaya gönderilmesinin” talep edilmesi üzerine ilk derece mahkemesince “7188 sayılı yasa ile değişik CMK"nın 286. maddesi uyarınca ilk derece mahkemelerinden verilen 5 yıl veya daha az hapis cezalarının esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları temyiz edilemeyeceğinden temyiz talebinin reddine” dair verilen 12/11/2019 tarihli ve 2016/358 Esas, 2016/550 Karar sayılı ek karar temyiz edilmiş ise de;
İlk derece mahkemesi tarafından atılı suçlardan dolayı hükümlünün neticeten 3000 TL adli para cezası ile mahkûmiyetine ilişkin kurulan 29/09/2016 tarihli kararla ilgili istinaf incelemesini yapan bölge adliye mahkemesince vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 29/11/2016 tarihli hükmün 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a. maddesi gereğince kesin olup, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesi kararında da belirtildiği üzere suça sürüklenen çocuğun eylemine uyan TCK’nın 142/1-e maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun 24/10/2019 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun değişikliği kapsamı dışında kalması nedeniyle müdafiinin temyiz dilekçesiyle ilgili bölge adliye mahkemesince aynı Kanun’un 296/1. maddesi uyarınca değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 12/11/2019 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün dilekçesiyle ilgili bölge adliye mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 04/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.