
Esas No: 2020/117
Karar No: 2020/5550
Karar Tarihi: 03.06.2020
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2020/117 Esas 2020/5550 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait kurslarda usta öğretici olarak 20.01.2004-21.09.2010 tarihleri arasında çalıştığını, ücretleri mevzuat hükümlerine uygun hesaplanıp ödenmediği için iş sözleşmesinin davacı işçi tarafından haklı sebeple sona erdirildiğini, ücretlerinin ders saati üzerinden hesaplanarak ödendiğini, halbuki seminer, sergi ve bunun gibi faaliyetler sebebi ile cumartesi, pazar ve resmi-dini tatil günlerinde çalıştırıldığı halde bunlara ilişkin ücretlerinin ödenmediğini, taraflar arasında düzenlenen sözleşmede ücretin 657 sayılı Kanun"un 176. maddesine göre ödeneceğinin düzenlendiğini, ancak hesaplamanın Kanun hükmüne göre yapılmadığını, ücretinin eksik ödendiğini, çalışılmadan ödenmesi gereken hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini, ilave tediyeden yararlandırılmadığını, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, beyanla ilave tediye, hafta tatili, genel tatil, eksik ücret, kıdem tazminatı, yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının belediye bünyesinde 16.07.2004-27.09.2010 tarihleri arasında usta öğretici olarak çalıştırıldığını, Çocuk Esirgeme Kurumunda işe başlaması sebebi ile istifa ederek işten ayrıldığını, kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, usta öğreticilerin ücretlerin 657 sayılı Kanun"un 89. maddesine göre hesaplanarak ödendiğini, davacının 4857 sayılı İş Kanunu"nun kapsamında işçi olmadığını, hafta tatili, genel tatil, yıllık izin ücreti taleplerinin yerinde olmadığını, ilave tediye talep edemeyeceğini, beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 27.04.2016 tarihli ve 2015/35974 esas 2016/12565 karar sayılı ilâmıyla, davacının aylık maktu ücretle değil de 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu"nun 176. maddesi ve dosya kapsamındaki taahhütlere göre ders saati ücreti ile çalıştığı anlaşılmakla, Dairemizce usta öğreticiler bakımından uygulanan kriterlere göre; davacının bir ayda çalıştığı toplam çalışma saati o ayda çalışılan güne bölünerek günlük ortalama çalışma süresi bulunmalı, davacının günlük ortalama çalışma süresi ücreti kadar çalışma karşılığı olmayan hafta tatili ücretine hak kazandığı kabul edilerek fiilen çalışılan günlere ait ücrete çalışma karşılığı olmayan hafta tatil ücretleri eklenerek aylık ücretinin hesaplanması gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece, bozma ilamına uyularak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararın davalı vekilince temyizi üzerine, Dairemizin 24.04.2018 tarihli 2018/1942 esas - 2018/9663 karar sayılı ilamı ile, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fark ücret alacağının hesaplanmasına ilişkin tabloda fark ücret alacağı toplamı 7.800,91 TL olarak belirlenmesine karşın raporun sonuç bölümünde fark ücret alacağının 31.173,97 TL olarak belirtildiği, bu hali ile bilirkişi raporunun denetime elverişli olmadığı, Mahkemece önceki bozma ilamı doğrultusunda bilirkişiden yeniden ayrıntılı, açıklamalı, denetime elverişli bir rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle ikinci defa bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı ve davalı vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm,davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Mahkemece verilen ilk karar davalı işyerinde usta öğretici olarak çalışan davacının ücretinin hesaplanma yöntemi noktasında bozulmuş olup, bozma ilamında aylık ücret hesaplamasının nasıl yapılması gerektiği tarif edilmiştir. Mahkemece verilen ikinci karar ise, bilirkişi raporunun denetime elverişli olmadığı gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece, bozma ilamına uyularak alınan bilirkişi raporunda bozma ilamında açıklandığı biçimde davacının günlük ücret tutarı tespit edilmiş ise de, çalışma karşılığı olmadan ücreti ödenmesi gerekli hafta tatili gününün haftada sadece bir gün olduğu gerekçesiyle, kıdem tazminatına esas 30 günlük ücret yerine 26 günlük ücreti üzerinden hesaplama yapılmış olması isabetli değildir. Kaldı ki dosya kapsamına göre davacının cumartesi günleri de çalışmasının olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre; kıdem ve ihbar tazminatı alacaklarının davacının 30 günlük brüt ücreti tutarına göre yeniden hesaplanarak hüküm altına alınması için kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.