Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/4856 Esas 2018/1493 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4856
Karar No: 2018/1493
Karar Tarihi: 15.02.2018

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/4856 Esas 2018/1493 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Anadolu Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesi'nin 2012/168 E. 2014/890 K. sayılı dosyasında, Av. ...'ın vekaletnamesinin 31.12.2014 tarihine geçerli olduğu tespit edildi. Bu nedenle, Av. ...'ın hükmü temyiz etmesi geçerli değil ve karar düştü. Mahkeme, marka hakkına tecavüzden hüküm vermek yerine düşme kararı vermiştir. Kanun maddeleri olarak 1412 sayılı CMUK’un 318/1. maddesi uyarınca katılan vekilinin duruşmalı inceleme isteğinin reddedildiği belirtilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2016/4856 E. , 2018/1493 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Düşme

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre, kanuni olanak bulunmadığından katılan vekilinin duruşmalı inceleme isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 318/1. maddesi uyarınca reddine karar verilerek dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre katılan vekili olarak hükmü temyiz eden Av. ..."ın dosyada mevcut vekaletnamesi süreli olup süresinin de 31.12.2013 tarihinde sona erdiği halde, 18.06.2014 tarihli dilekçesi ile hükmü temyiz ettiği anlaşılmış ise de; Dairemizce 08.02.2018 tarihinde incelenip karara bağlanan İstanbul Anadolu Fikri ve Sınai Haklar Ceza Mahkemesi’nin 2012/168 E. 2014/890 K. sayılı dosyasında Av. ..."ın 31.12.2014 tarihine karar geçerli vekaletnamesinin bulunması karşısında tevdii kararı verilmeden yapılan incelemede;
Düşme kararına yönelik katılanlar vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 15.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.