Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/33104 Esas 2018/1487 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/33104
Karar No: 2018/1487
Karar Tarihi: 15.02.2018

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/33104 Esas 2018/1487 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İçtihat Metni'nin yer aldığı mahkeme kararında, bir marka hakkına tecavüz davasında sanığın mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. Kararın temyiz edildiği ve incelendiği, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosyanın incelendiği ifade ediliyor. Tutanağın ve belgelerin incelenmesi sonucunda, mahkeme kararının yerinde olduğu kanaatine varıldığı vurgulanıyor. Ancak, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı, uzlaştırmanın öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olduğu gerekçesiyle karar bozuluyor. Sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253 ve 254. maddelerinin uygulanacağı belirtiliyor.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. ve 254. maddeleri
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesi
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesi

19. Ceza Dairesi 2015/33104 E. , 2018/1487 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde sanık uzlaşmayı kabul etmediğine dair seçeneği imzalamışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafiinin, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 15.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.