Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/12217 Esas 2022/1342 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Beraat

Mükellef şirketin yetkilisi olan sanığın 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullandığı iddiası ile açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, ilk derece mahkemesince verilen mahkumiyet hükümlerinin, sahte fatura tutarlarının toplam alış tutarlarına oranla düşük olduğu, faturaların KDV'siz olması nedeniyle vergi ziyaının bulunmadığı, faturaları kullanmakla elde edeceği bir menfaatin bulunmadığı, tanık ...'nun da savunmayı doğrular şekilde beyanda bulunduğu ve vergi cezalarının iptal edildiği gerekçesiyle kaldırılarak sanığın beraatine karar verilmiş ise de, yapılan incelemede, sanığın emtia dengesini korumak ve kurumlar vergisi matrahını azaltmak amacıyla mal alışlarını sahte belgelerle tevsik ettiği, bu amaçla 2009 ve 2010 takvim yıllarında haklarında sahte fatura düzenledikleri hususunda vergi tekniği raporları düzenlenen dört mükelleften almış olduğu sahte faturaları kullandığının belirtilmesi, sanığın vergi denetmenine verdiği ifadesinde, ''adı geçen şirketleri tanımadığını, suça konu faturalarda yer alan malları .... İletişim isimli iş yerinin sahibi ... isimli kişiden aldığını, satış bedellerini de ...'na elden ve nakit olarak ödediğini,....'nın da kendi faturaları yerine adı geçen şirketlere ait faturaları verdiğini, ....'yı bu şirketlerin sahibi zannettiğini'' beyan etmesi, mahkeme huzurunda vermiş olduğu savunmasında ise, ''...'nun kontör ticareti yaptığını, bu kişiden kontör aldığını, ancak faturaların yanında başka mükelleflere ait faturaları da getirdiğini, bu durumu gözden kaçırdıklarını, bilerek sahte fatura kullanmadığını'' ifade etmesi, tanık ....'nın ise, '' sanık ile karşılıklı alışverişlerinin olduğunu, hepsinin de faturalı olduğunu, mal alış ve satışlarını kendi firması üzerinden yaptığını, o dönemde çantacı olarak tabir edilen kişiler ile mal alım satımı yaptıklarını, bu kişilerin sanığa mal teslim etmek istediğinde onlar adına malları sanığa kendisinin teslim ettiğini, aynı şekilde bu kişiler tarafından verilen faturaları da sanığa kendisinin teslim ettiğini, birkaç kez bu şekilde olduğunu, adı geçen şirketleri kendisinin de tanımadığını, çantacı olarak tabir edilen kişilerin kendi şirketleri olmadığı için başka şirketlerin ya da mal aldıkları şirketlerin faturalarını kestiklerini, faturalarla şahsen bir ilgisinin olmadığını'' belirtmesi, tüm dosya kapsamından toplam 1.597.724 TL tutarındaki fatura bedellerinin ödendiğine dair ticari teamüllere uygun ödeme belgesi bulunmaması, kontör satışlarının özel matrah kapsamına dahil olması nedeniyle KDV yönünden yapılacak bir işlemin olmamasının sanığın menfaat temin etmediği anlamına gelmeyeceği, nitekim suça konu faturaların emtia dengesini sağlamak ve kurumlar vergisi matrahını azaltmak amacıyla kullanıldığının belirlenmesi ve kullanılan faturalara konu malların tek bir kişiden temin edilmesine rağmen faturaların ayrı ayrı mükelleflere ait olması ve bu durumun sanık tarafından bilinmesine rağmen faturaların vergisel işlemlerde kullanıldığının tespit edilmesi, mahkemenin gerekçesinde belirttiği toplam alış tutarlarının mükellef şirketin 2009 ve 2010 yıllarında beyan etmiş olduğu matrah tutarları olduğu ve vergi ziyaının suçun unsuru olmadığının anlaşılması karşısında, sanığın üzerine atılı suçların sübut bulduğu gözetilmeden ilk derece mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet kararlarının kaldırılarak eksik inceleme sonucu sanığın beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 27.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.