Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15767 Esas 2020/1523 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz nedenlerinin reddine; ancak:
1- Katılanın, Bursa Cumhuriyet Başsavcılığındaki 20.11.2012 tarihli ifadesinde suça konu trafik tutanağı dışında adına 29.10.2011 tarihinde .... plaka sayılı araç üzerinden de trafik idari ceza tutanağı düzenlendiğini beyan ettiği, dosya kapsamında sanığın bu eylemi nedeniyle Bursa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/413 Esas sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan verilen mahkumiyet hükmünün suç vasfı ve bu dosya kapsamındaki eylem yönünden TCK’nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanma koşullarının oluşup oluşmadığı tespiti yapılmadan eksik araştırma ile hüküm verilemsi nedenleriyle Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 2016/1222 Esas, 2016/4980 Karar sayılı kararı ile bozulmuş olduğu anlaşılmakla, sanığın 29.10.2011 tarihli eylemi ile dava konusu 20.09.2011 tarihli eylemlerinin TCK"nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç kapsamında kalıp kalmadığının değerlendirilmesi için sanığın 29.10.2011 tarihli eylemi nedeniyle yargılandığı dava dosyasının aslı veya onaylı örneğinin getirtilerek devam ediyor olması halinde dosyaların birleştirilmesi, kesinleşmiş olması halinde ise dosya içerisine alınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininin gerektiği gözetilmeksizin eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hak yoksunluklarının sanığın kendi alt soyu dışındakiler için hapis cezasının infazı tamamlanana kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. gereğince uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.