MAHKEMESİ : Kütahya İcra Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2012/332-2013/42

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki temyiz eden tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden Daire"ye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR

Davacı üçüncü kişi vekili, Kütahya 4. İcra Müdürlüğü’nün 2012/3515 sayılı Takip dosyasında yapılan 22.08.2012 ve 24.08.2012 günlü hacze konu menkullerin davacı üçüncü kişi şirkete ait olduğunu, borçlunun haciz adresindeki iş yerini içindeki demirbaşlarıyla birlikte kiraladığını belirterek istihkak iddiasının kabulü ile haczin kaldırılmasına karar verilmesi istemi ile iki ayrı dava açmış, aralarındaki maddi ve hukuki bağlantı nedeniyle birleştirme kararı verilerek yargılamaya 2012/332 Esas sayılı dosya üzerinden devam edilmiştir.
Davalı alacaklı vekili, haczin borçlunun 2001 yılından beri faaliyet gösterdiği yerde yapıldığını, İİK’nun 97/a maddesindeki mülkiyet karinesinin borçlu, dolayısıyla alacaklı yararına olduğunu, ispat yükü altında olan üçüncü kişinin karinenin aksini kanıtlayamadığını belirterek davanın reddine ve tazminata karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Davalı borçlu, haciz adresinde kiracı olarak faaliyet gösterdiğini, mahcuzların üçüncü kişi şirkete ait olduğunu savunmuştur.
Mahkemece toplanan delillere göre: birleşen iki dosyadaki haczin de takip borçlusuna ait iş yerlerinde yapıldığı, İİK’nun 97/a maddesindeki mülkiyet karinesinin borçlu, dolayısıyla alacaklı yararına olduğunun kabulü gerektiği, davacının sunduğu kira sözleşmesinin adi nitelikte olduğu ve buna konu eşyaların ayırt edici özellikleri yer almadığından mahcuzlarla karşılaştırılmasının mümkün bulunmadığı, istihkak iddiasının kanıtlanamadığı gerekçesi ile davanın ve birleşen davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı üçüncü kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK’nun 96. vd. maddeleri uyarınca açtığı “istihkak” davası niteliğindedir.

Haciz adresindeki binanın davacıya ait olduğu yönünde taraflar arasında bir ihtilaf bulunmamaktadır. Üçüncü kişi şirket bu bina içindeki lokantanın borçluya demirbaşları ile birlikte kiraya verildiğini iddia etmektedir. Borçlu da haciz sırasında anılan kira sözleşmesini sunarak üçüncü kişi lehine istihkak iddiasında bulunmuştur. Yine hacizde lokantanın girişinde davacı adına tescili yapılmış olan ‘G..’ markasının kullanıldığı tespit edilmiştir.
Temyiz incelemesi sırasında, davacı üçüncü kişinin dayandığı 01.06.2007 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin 11.06.2007’de Vergi Dairesi’ne bildirildiği belirlenmiştir. Bu durumda taraflar arasındaki kira ilişkisinin gerçek olduğunun kabulü gerekir. Diğer yandan borçlunun üçüncü kişi şirketin çalışanı, ortağı, vb. olduğu ya da birlikte alacaklıdan mal kaçırmak için danışıklı işlemler yapıldığı yönünde bir delil de dosyaya yansımamıştır. Kira sözleşmesinin eki olan demirbaş listesindeki eşyaların tür ve sayı olarak mahcuzlarla uyumlu olduğu anlaşılmaktadır. Mahcuzların niteliği, masa, sandalye vb. eşyalar olduğu dikkate alındığında demirbaş listesinin istihkak iddiasını kanıtlamaya elverişli olduğunun kabulü gerekir.
Bu koşullarda davanın kabulü yerine, oluşa ve dosya içeriğine uygun düşmeyen gerekçe ile yazılı biçimde reddine yönelik yazılı biçimde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı üçüncü kişi vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve İİK"nun 366/3. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine,
17.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.