Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/6511 Esas 2014/10370 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/6511
Karar No: 2014/10370
Karar Tarihi: 02.06.2014

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/6511 Esas 2014/10370 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı şirket, fatura alacağının tahsili amacıyla başlattığı icra takibine davalı şirketin itiraz etmesi üzerine, itirazın iptali davası açtı. Davalı şirket, taraflar arasında imzalanan sözleşme ile iş makinesi ve ekipmanının kullandırılması konusunda anlaşıldığını ve bu araçlara ait kira bedellerinin ödeneceğini, geri kalan kısmının ise indirimli mazot vermek suretiyle kapatacağını savunarak davanın reddini istedi. Mahkeme, davacı şirketin defter kayıtlarına ve belgelerine göre taraflar arasında ticari bir ilişki bulunduğunu belirledi ve davalı şirketin davacı şirkete borçlu olduğunu tespit etti. Davalı şirketin sunduğu deliller kabul edilmedi ve davanın kısmen kabulüne karar verildi. Karar davalı vekili tarafından temyiz edildi ancak temyiz itirazları reddedildi. Kanun maddeleri: HUMK madde 440, Ticaret Kanunu madde 85.

19. Hukuk Dairesi 2014/6511 E. , 2014/10370 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mahk. Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Dava, faturaya dayalı alacağın tahsili amacıyla başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir.
Davalı vekili, taraflar arasında imzalanan sözleşme ile müvekkiline ait iş makinesi ve ekipmanının davacının taşeronluğunu üstlendiği işlerde kullandırılması hususunda anlaştıklarını, anlaşmaya göre davacının da müvekkiline bu araçlara ait kira bedellerini ödeyeceğini, arta kalan kısmı ise müvekkiline pompa fiyatı üzerinden indirimli mazot vermek suretiyle kapatacağını, müvekkilinin bu ticari ilişki nedeniyle davacıdan toplam 117.533,08 TL alacaklı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre; davacı şirketin ticari defter kayıtlarına ve belgelerine göre taraflar arasında ticari bir ilişki bulunduğu, 2010 yılı dönem sonu itibariyle davalı şirketin davacı şirkete 68.290,72 TL borçlu gözüktüğü, keşideci davacı şirket tarafından davalı şirket adına düzenlenen 30/09/2010 keşide tarihli 20.000,00 TL bedelli çekin davalıya ödenmediğinin tespit edildiği, buna göre 2010 yılı dönem sonu itibariyle davalının 48.290,72 TL borcunun kaldığı, davalının defterlerinin ibrazından kaçınması nedeniyle bunun sonuçlarına katlanması gerektiği, davalının savunmasına konu ettiği hususlarda da ispata elverişli deliller sunmadığı, somut hiçbir delil ileri sürmeyen ve masraf yatırmayan davalının davacının defterlerine göre hazırlanan raporu kabul etmiş sayılacağı, salt davacının ticari defterlerinin usulüne uygun tutulmamış olmasının davacının faturadan kaynaklanan alacağını bertaraf edemeyeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 02.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.