MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasındaki “işçilik alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, İstanbul 4. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 20.12.2018 tarihli ve 2018/374 E., 2018/526 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından temyizi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 10.04.2019 tarihli ve 2019/3200 E., 2019/8467 K. sayılı kararı ile bozulmuş, mahkemece önceki kararda kısmen direnilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Dava, işçilik alacaklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece verilen hükmün temyiz edilmesi üzerine Özel Dairece; yukarıda esas ve karar numarası belirtilen karar ile (1) davalının tüm, davacının sair temyiz itirazlarının reddi ile (2) davacının ücretinin aylık net 1.200TL olarak kabulü ile dava konusu alacakların hesaplatılıp hüküm altına alınması gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesinin ve (3) davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği, bu nedenle kıdem tazminatı talebinin kabulü yerine reddine karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçeleriyle karar bozulmuştur.
Mahkemece, (3) numaralı bozma sebebine uyulmasına, (2) numaralı bozma sebebine ise direnilmesine karar verilmiştir.
Bilindiği üzere, hukuki yarar dava şartı olduğu kadar, temyiz istemi için de aranan bir şarttır. İlk hükmü temyiz etmiş ancak bu istemi Özel Dairece reddedilen taraf yönünden karar kesinleşmiş olmakla, artık bu tarafın direnme kararını temyizde hukuki yararı bulunmamaktadır.
Bu durumda eldeki davada davalının direnme kararını temyizde hukuki yararı bulunmamaktadır.
O hâlde davalı vekilinin direnme hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmelidir.
Ayrıca, uyulan kısma yönelik temyiz itirazları incelenmek üzere dosya Özel Daireye gönderilmelidir.

SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
Davalı vekilinin temyiz isteminin hukuki yarar yokluğundan reddi ile uyulan kısma yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 9. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 09.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.