MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04/06/2014 tarih ve 2013/104-2014/55 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı yabancı şirketin "..." ibareli markaların sahibi olduğunu, diğer davacının ise bu şirketin Türkiye temsilcisi olduğunu, davalının davacı şirketin bayisi iken 2010 yılında sözleşmesinin feshedildiğini buna rağmen davalının kendisine ait, üstelik de terk edilmiş metruk bir işyerinde, "..." ibareli markalarını taşıyan tabelaların izinsiz bir şekilde kullandığını, davalının bu eyleminin aynı zamanda davacının tanınmış olan markasını itibarını zedelediğini ileri sürerek markaya tecavüzün tespitini, men"ini, sonuçlarının ortadan kaldırılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı, taraflar arasındaki sözleşme ilişkisinin devam ettiğini, dava konusu tabelanın bulunduğu işyerinin tadilat nedeniyle boş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; "..." markasının sahibi davacı ile davalı arasında dava konusu işyerinde yürütülen bir bayilik ilişkisinin 2010 yılında sona erdiği ve bu yıldan itibaren davalının ticareti terk ederek iş yerini boşalttığı ve davacıya ait ürünleri satmadığı konusunda bir uyuşmazlık bulunmadığı, eski bayinin terk ettiği işyerinde "..." markasını gösteren işaretin bulunmasının markaya tecavüz teşkil etmeyeceği, kaldı ki ihtiyati tedbir isteminin kabulüne karar verilerek tabelanın bulunduğu yerden kaldırılması kararı verildiği, bayilik ilişkisi sona erdiğinde tabela veya tanıtıcı materyallerin kaldırılması sorumluluğunun davalıya ait olduğuna ilişkin bir sözleşmede ibraz edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava, markaya tecavüzün tespiti, men"i ve sonuçlarının ortadan kaldırması istemine ilişkindir. Taraflar arasındaki bayilik sözleşmesinin 2010 yılında sona erdiği tartışmasızdır. Bu durumda, aksine bir hüküm yok ise, sözleşme gereği kullanım izni verilen davacı markasının davalı iş yerinden kaldırılması suretiyle kullanımına son verilmesi zorunludur. Somut uyuşmazlıkta davalıya ait iş yerinde, sözleşmenin fesih tarihinden sonra dahi, davacı markasını taşıyan tabelaların yer aldığı ve ancak yargılama sırasında mahkemece verilen ihtiyati tedbir kararıyla bu kullanımına son verildiğine göre, davanın açıldığı tarihteki hukuki durum itibariyle mahkemece davacının marka hakkına tecavüzün varlığının kabulü ile hüküm tesisi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bu nedenle davacılar yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacılar yararına BOZULMASINA, ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz eden davacılara iadesine, 18.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.