Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/1049 Esas 2014/9693 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/1049
Karar No: 2014/9693
Karar Tarihi: 10.09.2014

Cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/1049 Esas 2014/9693 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, cinsel taciz suçundan mahkum edilen sanık hakkında verilen hükümleri incelerken, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasında dikkate alınacak zararın maddi zarar olduğunu ve olayda katılanın dosyaya yansıyan maddi bir zararının bulunmadığını belirtti. Ancak, sanık hakkında hapis cezasının kanuni sonucu olarak TCK'nın 53/1. maddesinde sayılan tüm haklardan yoksunluğa karar verilmesi gerektiği aksine hüküm verildi. Sanık müdafii ve yer cumhuriyet savcısının temyiz itirazları üzerine mahkeme kararı bozdu. Kanun maddeleri olarak, 5271 sayılı CMK'nın 231. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 51. maddeleri, TCK'nın 53/1. maddesi ve alt bendleri gösterildi.

14. Ceza Dairesi 2013/1049 E. , 2014/9693 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 14 - 2011/397067
MAHKEMESİ : Kapatılan Adana 3. Sulh Ceza Mahkemesi
(Adana 21. Asliye Ceza Mahkemesi)
TARİHİ : 25.05.2011
NUMARASI : 2011/481 Esas, 2011/1662 Karar
SUÇ : Cinsel taciz

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delilere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizcede benimsenen 03.02.2009 gün ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararın maddi zarar olduğu, manevi zararı kapsamadığı ve olayda da katılanın dosyaya yansıyan maddi bir zararının bulunmadığı gözetilmeden, 5271 sayılı CMK.nın 231. maddesinin uygulanmasının ve sanık lehine olan 5237 sayılı TCK.nın 50 ve 51. maddelerinin yasal olmayan gerekçelerle reddine karar verilmesi,
Sanık hakkında hapis cezasının kanunî sonucu olarak TCK.nın 53/1. maddesinde sayılan tüm haklardan yoksunluğa karar verilmesi gerekirken, hükümde TCK.nın 53/1-e fıkrasındaki haklardan yoksunluğuna karar verilmemesi ve yine TCK.nın 53/1. maddesi gereğince uygulama yapılırken aynı maddenin 3. fıkrası gözetilmeksizin 53/1-c madde ve bendinde sayılan velâyet hakkı, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun kendi altsoyu
yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği, gözetilmeden karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve O Yer Cumhuriyet Savcısı temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.