MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkeme’nin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Adana Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 18.04.2013 tarihli, 2013/9187 esas sayılı iddianamesiyle, sanık hakkında vergi suçu, vergi tekniği raporları ve mütalaaya uygun olarak 2010 ve 2011 takvim yıllarında "sahte fatura düzenleme" suçlarından kamu davası açıldığı, sahte fatura düzenleme ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı fatura düzenleme suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup, Mahkeme"ce yargılama sonucunda hükmün gerekçesinde sanığın sahte fatura düzenlediği anlatılarak kabul edilirken, hüküm fıkralarında sehven sanığın "içerik itibariyle yanıltıcı ve sahte belge düzenleme suçunu işlediği" ibaresine yer verilmiş olması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkralarından "içerik itibariyle yanıltıcı ve" ibaresinin çıkartılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.