Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2017/438 Esas 2017/682 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma,
görevi yaptırmamak için direnme, mala zarar verme
Hüküm : 1- Görevi yaptırmamak için direnme ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet
2- Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:

1-Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen karara yönelik incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, inceleme yapılmasına yer olmadığına, gereği merciince yerine getirilmek üzere, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE,
2- Görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerini iptal eden Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delilerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp, sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3- Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesi ile mala zarar verme suçunu düzenleyen TCK"nın 152/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı "altı" yıldan "dört" yıla indirilmiş olması karşısında, sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 23.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.





E. Ç.