Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/15719 Esas 2015/2033 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2014 tarih ve 2011/201-2014/63 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkilinin 1966 yılından beri ""..."" ibaresini işletme adı olarak kullandığını, 1982 yılında ise ticaret unvanı olarak tescil edildiğini, davalının "...... " isimli oteli açarak ""..."" ibaresini kullanmaya başladığını, bu kullanımın müvekkiline ait ticaret unvanına ve işletme adına haksız saldırı ve rekabet teşkil ettiğini ileri sürerek, öncelikle ihtiyati tedbir kararı verilmesini, tazminat hakları saklı kalmak kaydıyla davalının müvekkili şirket unvanı ile ... adlı işletme adı ya da tanıtma işaretlerine yönelik haksız saldırısının yasaklanmasına, bu yöndeki haksız rekabetin önlenmesine, davalı şirketçe ... adı altında herhangi bir tescil yapılmış ise kaydın silinmesine, davalının kullandığı ... veya ...... adını içeren tüm basılı evrak ve eşyalardaki tanıtım işaretlerinin imhasına, karar özetinin ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiş; 28.02.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile önceki taleplerine ek olarak davalı adına tescilli ""......"" ve ""......"" ibareli markaların hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı kullanımının yasal ve tescilli markaya dayalı olduğu, davacının unvanındaki ""... " ile ayniyet arz etmediği, davacı kullanımda öncelik hakkına sahip ise de geçici ...lama hizmetleri sınıfında ayırt ediciliğinin zayıf olduğu, ""..."" kısmının tüketiciler nezdinde ayırt edici olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden alınmasına, 16.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.