Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6872 Esas 2022/1645 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1)“Sahte fatura kullanma” ve “sahte fatura düzenleme” suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşmeyeceği, aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlenmesi veya farklı beyanname dönemlerinde sahte fatura kullanılması eylemlerinde her takvim yılı ve her suç bakımından zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği nazara alındığında; Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 03.11.2014 tarihli, 2014/17126 Esas ve 2014/10447 sayılı iddianamesi ile mütalaaya uygun olarak sanık hakkında 2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açıldığı ancak; sanık hakkında verilen hükmün gerekçesinde 2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından bahsedilerek, hüküm kısmında tek hüküm kurulması suretiyle hükmün karıştırılması yasaya aykırı,
2) Kabule göre de;
a)Sanık hakkında hüküm kurulurken 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi gereğince temel cezanın alt sınırının 3 yıl hapis cezası olmasına karşın 2 yıl hapis cezası belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b)Sanığın mahkûmiyetine karar verildiği halde, kendisini vekil ile temsil ettiren katılan lehine, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu avukatlık ücretine hükmolunmaması,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 08.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.