Esas No: 2021/30914
Karar No: 2022/1754
Karar Tarihi: 08.02.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/30914 Esas 2022/1754 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında Ziraat Bankası AŞ'nin aracılığıyla gerçekleştirilen nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyet hükümleri verilmiştir. Ziraat Bankası AŞ'nin hükümleri temyiz etme hakkı olmadığı belirtilerek, vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Sanığın temyizi ise Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun önceki kararlarına uygun şekilde reddedilmiştir. Mahkemenin kararında, sanığın suç işlediği, cezanın kanuni sınırlar içinde belirlendiği ve dosya kapsamından anlaşılacağı şekilde hükümlerin onaylanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, katılma hakkı ve temyiz yetkisi 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, hükmolunan cezanın ödenmemesi durumunda uygulanacak kanun 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesi ve adli gün cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK'nun 52/2. maddesi gösterilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Bilişim sistemlerinin banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
1) Ziraat Bankası AŞ vekilinin sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarına yönelik kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen suçlardan, doğrudan doğruya zarar görmeyen şikayetçi Ziraat Bankası AŞ’nin kamu davasına katılma ve hükümleri temyiz etme hakkının bulunmadığı; usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz etme yetkisi vermeyeceği anlaşıldığından; şikayetçi banka adına vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarına yönelik kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin, TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; adli gün cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK'nun 52/2. maddesinin kararda gösterilmemesi ise mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edildiğinden, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, TCK’nin 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamışlardır.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükümlerin ONANMASINA, 08.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
