BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 30. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 2. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 1997 yılında davalı ... Belediyesinde temizlik görevlisi olarak işe başladığını, 2017 Haziran ayına kadar aralıksız çalıştığını, 12.06.2017 tarihinde çalışmak için gittiği işyerinde yetkililerce iş sözleşmesinin tek taraflı olarak sonlandırıldığının ifade edildiğini, asıl işveren ilişkisi nedeniyle davalı ... Belediyesinin sorumlu olduğunu, beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını, davacını işe gelmediğini ve hakkında 11 adet tutanak tanzim edildiğini, bunun üzerine yüklenici şirket tarafından 02.06.2017 tarih ve 7998 yevmiye numaralı ihtarname ile geçerli mazeretin sorulduğunu ve belgelemesinin istendiğini haklı bîr mazeret olmadığından davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, istinaf dilekçelerinde bildirilen sebeplerle sınırlı olarak yapılan inceleme sonucunda, davanın kısmen kabulüne dair İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden yerinde olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir
Temyiz:
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekili temyiz başvurusunda bulunmuştur.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın kanuni gerektirici sebeplerine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İş sözleşmesinin, işçinin devamsızlıkta bulunması nedeniyle işverence haklı olarak feshedilip feshedilmediği noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
4857 sayılı İş Kanununun 25. maddesinin (II) numaralı bendinin (g) alt bendinde, “işçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki iş günü veya bir ay içinde iki defa herhangi bir tatil gününden sonraki iş günü yahut bir ayda üç iş günü işine devam etmemesi” halinde, işverenin haklı fesih imkanının bulunduğu kurala bağlanmıştır.
1475 sayılı Yasanın 14/2 maddesi, işçinin aynı işverene bağlı olarak bir ya da değişik işyerlerinde çalıştığı sürelerin kıdem hesabı yönünden birleştirileceğini hükme bağlamıştır. O halde kıdem tazminatına hak kazanmaya dair bir yıllık sürenin hesabında, işçinin daha önceki fasılalı çalışmaları dikkate alınır. Bununla birlikte, her bir fesih şeklinin kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde gerçekleşmesi, hizmet birleştirmesi için şarttır. İşçinin önceki çalışmaları sebebiyle kıdem tazminatı ödenmişse, aynı dönem için iki defa kıdem tazminatı ödenemeyeceğinden, tasfiye edilen dönemin kıdem tazminatı hesabında dikkate alınması mümkün olmaz. Ancak aynı işverene ait bir ya da değişik işyerlerinde çalışılan süre için kıdem tazminatı ödenmemişse, bu süre aynı işverende geçen sonraki hizmet süresine eklenerek son ücret üzerinden kıdem tazminatı hesaplanmalıdır. Zamanaşımı definin ileri sürülmesi halinde, önceki çalışma sonrasında ara verilen dönem on yılı aşmışsa önceki hizmet bakımından kıdem tazminatı hesaplanması mümkün olmaz.
Somut olayda, davacı işçi davalı işyerinde 1997-2017 yılları arası kesintisiz çalıştığını ileri sürmüş, davalı ise davacının iddialarını kabul etmemiştir. İlk Derece Mahkemesince davacının 07.05.1997-31.05.2017 tarihleri arası çalıştığı ve davalı işverenin devamsızlığın geçerli bir mazerete dayanıp dayanmadığı konusunda araştırma yapmadığını, davacının duruşmada gözlemlenen hal ve tavırları da dikkate alınarak 20 yıldan fazla çalışmış olduğu ve işyerinden tüm işçilik alacaklarından vazgeçerek ayrılmasının hayatın olağan akışına uygun olmadığı gerekçesi ile davacının kıdem ve ihbar tazminatlarının kabulüne karar verilmiştir. Bu karara karşı davalının istinaf itirazında bulunması üzerine bölge adliye mahkemesince davalının istinaf itirazlarının esastan reddine karar verilmiş ise de varılan sonuç dosya içeriğine uygun düşmemektedir.
Dosya kapsamına göre davacının, davalı Belediyenin hizmet alımı yaptığı dava dışı alt işverenler nezdinde 07.05.1997-18.07.2012 ve 18.08.2012-31.05.2017 tarihleri arası iki dönem halinde çalıştığı, davalı işverence her iki çalışma döneminin de haklı nedenle feshedildiğinin savunulması karşısında 07.05.1997-18.07.2012 tarihleri arası ilk döneme ilişkin olarak yapılan haklı feshe ilişkin savunmaların ispat edilemediğinin anlaşılmasına göre kabulde isabetsizlik bulunmasada davacının 18.08.2012-31.05.2017 tarihleri arasındaki ikinci dönem çalışmasına dair dosya içerisinde bulunan devamsızlık tutanakları, davalı tarafından keşide edilen ve davacıya yaptığı devamsızlığa ilişkin geçerli mazeretini belgelemesini istediği 02/06/2017 tarih ve 7998 yevmiye numaralı ihtarname, davacının 01.06.2018 tarihli celsede isticvabı üzerine zapta geçen beyanları ve tüm dosya kapsamı dikkate alındığında davalının ikinci çalışma dönemine dair haklı feshe gerekçe olarak ileri sürdüğü devamsızlık olgusunu içeriği davacının beyanları ile doğrulanan devamsızlık tutanakları ile ispatladığı anlaşılmaktadır. Hal böyle iken 18.08.2012-31.05.2017 tarihleri arasında geçen ikinci dönem çalışmasının davacının devamsızlığı üzerine davalı tarafından haklı nedenle feshedildiği gözetilmeksizin dava konusu kıdem ve ihbar tazminatı isteklerinin yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.