Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/10672 Esas 2014/11850 Karar Sayılı İlamı

18. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/10672
Karar No: 2014/11850
Karar Tarihi: 01.07.2014

Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/10672 Esas 2014/11850 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı bir sitede kedi beslediği için davalının kedi beslemekten men edilmesi istenmiş, ancak mahkeme mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak yapılan incelemeler sonucu sitenin henüz toplu yapı yönetimine geçilmediği ve uyuşmazlığın genel hükümler uyarınca çözümlenmesi gerektiği tespit edilmiştir. Bu nedenle asliye hukuk mahkemesinin, sulh hukuk mahkemesinin görevli olduğuna karar verilmesi gerektiği belirtilmiş, dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda önemli olan kanun maddeleri ise şunlardır: Kat Mülkiyeti Yasası’nın 66 ve devamı maddelerinde düzenlenen Toplu Yapılara İlişkin Özel Hükümler ve HUMK.nun 428.maddesi.

18. Hukuk Dairesi 2014/10672 E. , 2014/11850 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bursa 3. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/01/2013
NUMARASI : 2012/199-2013/72

Dava dilekçesinde, davalının kedi beslemekten men edilmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, birden çok parsel üzerinde kurulu bulunan sitede, davalı site içerisinde ve konut alanında kedi beslediğinden, kedi beslemekten men edilmesi istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içindeki bilgi ve belgelerle, tapu kayıtlarının incelenmesinde; davaya konu sitenin birden fazla parsel üzerinde kurulu olduğu ve Kat Mülkiyeti Yasası"nda değişiklik yapılmasına ilişkin 5711 Sayılı Kanunun 22. maddesi ile Kat Mülkiyeti Yasası"nın 66 ve devamı maddelerinde düzenlenen Toplu Yapılara İlişkin Özel Hükümler uyarınca sitede henüz toplu yapı yönetimine geçilmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle uyuşmazlıkta kat mülkiyeti kanununun hükümlerinin değil, genel hükümlerin uygulanması gerekmektedir. Buna göre görev hususu da genel hükümler uyarınca belirlenmelidir.
Hukuki uyuşmazlıklarda asliye hukuk mahkemesinin görevi asıl, sulh hukuk mahkemesinin görevi ise istisnadır. Özel bir kanun hükmü ile açıkça sulh hukuk mahkemesinde bakılacağı bildirilmeyen bütün dava ve işler asliye hukuk mahkemesinde görülür. Bu nedenle mahkemece, genel hükümlere göre asıl görevli mahkeme olan asliye hukuk mahkemesinde bakılmak üzere dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken, esas hakkında hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 01.07.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.