MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13/03/2014 tarih ve 2014/44-2014/306 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankanın ... Şubesi"nden 27.12.2012 tarihinde kredi kullandığını, kullanılan kredi nedeniyle davalı bankanın müvekkilinden komisyon ve/veya dosya masrafı adı altında 2.100,00 TL haksız tahsilat yaptığını, ileri sürerek haksız tahsil edilen paranın tahsil tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı tarafından taraflar arasında akdedilen ticari nitelikteki genel kredi sözleşmesine binaen kredi kullanıldığını, kullanılan kredinin niteliği itibariyle müvekkilince yapılan tahsilatın hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; davalı tarafından yargılama sırasında alınan masraflara dair belge sunulmadığı için davacıdan alınan ücretin neleri içerdiği hususunda bilirkişi incelemesinin yapılamadığı, taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmesinin içeriğinde açıkça dosya masrafının alınacağının kararlaştırılmadığı, dosya masrafı altında alınan paranın bankanın gelir kaynağı olmayıp müşteriye sunduğu hizmet nedeniyle harcadığı para niteliğinde olduğu davacının dava tarihi öncesinde davalıyı temerrüde düşürmediği gerekçesiyle 2.100,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle dosya masrafı, komisyon adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. TTK"nın 22. (6102 Sayılı TTK"nın 20.) maddesi uyarınca tacir olan veya olmayan bir kimseye, ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacir, münasip bir ücret isteyebilir. Davalı banka tacir olup dava konusu kredi davalının ticari işletmesiyle ilgili işlemlerindendir. Dava konusu kredi taraflar arasında akdedilen ticari nitelikli Genel Kredi Sözleşmesi"nden kaynaklı olup bu sözleşme uyarınca davacı tüketici konumunda kabul edilemez. Somut olayda; davalı tarafından verilen kredi nedeniyle ücret istenebileceği sabit ise de hangi işlemler nedeniyle hangi oranlarda ücret tahsil edilebileceğinin tespiti bakımından mahkemece; dava konusu kredi sözleşmesi metni ve buna ilişkin tüm evraklar temin edilip, kredi sözleşmesi hükümleri, banka kayıtları ile diğer bankaların benzer işlemlerdeki emsal uygulamaları gözetilerek, davalının tahsil ettiği tutarın uygun olup olmadığı konusunda, uzman bilirkişi heyetine dosyanın tevdii ile bilirkişi raporu alınıp, hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı banka vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 16/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.