MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen alacak (harici satış sözleşmesi) nedeniyle bedelin iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Davalılar ..., ... ve ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
HUMK.nun 432/4-5.maddesinde "Temyiz kanuni süre geçtikten sonra yapılır veya temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz isteminin reddine karar verir. Bu red kararı tebliğden itibaren 7 gün içinde temyiz edilebilir." düzenlemesi bulunmaktadır.
Gerekçeli karar davalılardan ..."e 04.10.2013 tarihinde, ..."e 08.10.2013 tarihinde ve ..."a 21.10.2013 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş, karar davalılar vekili tarafından onbeş günlük yasal temyiz süresi geçtikten sonra 24.12.2013 tarihinde temyiz edilmiştir.
Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da karar verilebilir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle bir kısım davalılar vekilinin temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, peşin harcın istek halinde iadesine,
2-Davalılardan ..."in temyiz isteminin incelenmesinde;
Davacı, 03.09.1992 tarihli gayrimenkul satış senedi ile ... mah. ... .parselde bulunan evi, 60.000 Alman Markı karşılığı satın aldığını; tapudan ferağ işleminin yapılmadığını ileri sürerek; ödediği paranın aynen, olmadığı takdirde Türk Lirası karşılığının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, sözü edilen senedin, davacının Almanya"da yapacağı kredi sözleşmesi için teminat olarak verildiğini, ödemenin olmadığını savunup; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Yargıtay 13.Hukuk Dairesi Başkanlığının, 28.12.1995 tarih ve 1995/11700-11954 esas ve karar sayılı bozma ilamına uyularak, 60.000,00 Alman Markının temerrüt tarihinden itibaren %7 faizi ile birlikte aynen veya fiili ödeme tarihinden efektif kur üzerinden Türk Parası karşılığı davacıdan alınıp davalıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından zamanaşımına yönelik olarak temyiz edilmiştir.
BK."nun 135/2.maddesine(TBK"nun 156/2.maddesine) göre; borcun bir hüküm ile tespit edilmesi halinde, zamanaşımı daima 10 yıldır.
Dosyanın incelenmesinde; mahkemece, iş bu dava ile ilgili 18.07.1996 tarihinde karar verildiği, kararın davalıya 18.12.2013 tarihinde tebliğ edilmiş olduğu anlaşılmıştır.
Hükmün tefhiminden itibaren, on yıl geçtiği halde, ilamın taraflara tebliğ edilmemiş bulunması halinde, buradaki zamanaşımı konusunda, 11.04.1940 gün ve 15/70 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı çıkarılmıştır.
Bu İBK."na göre, burada bahsedilen zamanaşımı, dava zamanaşımı olup, mahiyeti itibariyle işten el çekmiş bulunduğundan yerel mahkemede değil, Yargıtay"da temyiz sebebi olarak ileri sürülebilecektir. Yargıtay bu temyiz sebebini yerinde görür ise, yani hüküm ile tebliğ günü arasında on yıl geçmiş ise, kararı esasa girmeden, sadece bu sebepten bozacaktır. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 01.06.1988 gün 1987/805 E. ve 1988/445 K. sayılı kararı )
Öyle ise mahkemece; bu ilkeler gözetilerek, davanın zamanaşımı nedeni ile reddine karar verilmesi gerekir.
SONUÇ: yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.