MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Dava konusu 291 ada 11 ve 16, 293 ada 12, 324 ada 16, 36 ve 41, 325 ada 2, 326 ada 2 ve 3, 327 ada 1 parsel sayılı taşınmazlar hakkında ... Kadastro Mahkemesinin 08.11.2007 tarihinde kesinleşen 10.03.2004 tarih 1998/8-1 Esas-Karar sayılı ilamı ile karar verilmiştir. Davacı ... vasisi ..., oğlu ...’in doğuştan akıl hastası olduğunu, vekil ve mümessil olmayan kimseler huzuru ile davanın rüyet edildiğini ileri sürerek anılan kararın yargılamanın iadesi yoluyla ortadan kaldırılması için dava açmıştır. Mahkemece verilen önceki tarihli hüküm, önceki davanın davalılarına yargılamanın iadesi istemine ilişkin dava dilekçesi tebliğ edilmeden doğrudan işin esasına girilerek karar verilmesinin isabetsiz olduğuna değinen Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemelerce tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın birbirine uyumlu olması zorunludur. Mahkemece; kısa kararda “davanın kesin hüküm nedeniyle reddine” şeklinde hüküm kurulduğu halde, gerekçeli kararda “Yargılamanın iadesi talebinin reddine ” şeklinde hüküm kurulmuş ve bu şekilde kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Kısa kararın gerekçeli karara aykırı olması, mahkemelere olan güveni zedeleyeceği gibi 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 298/2. maddesine de aykırılık oluşturmaktadır. Bu durum; 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bozma nedenidir. Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde bulunduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edene iadesine, 30.01.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.