Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/52 Esas 2015/11383 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, kötüniyet tazminatı ile yıllık ücretli izin, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram, genel tatil ücreti ve maaş alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde yazılım mühendisi olarak çalışırken ücretinin ödenmemesi nedeni ile iş sözleşmesini haklı olarak fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem ve kötüniyet tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, hafta tatili, ulusal bayram, genel tatil ve maaş alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fesih nedeni yaptığı Nisan ayı ücret alacağı ile ilgili olarak, bir seferlik gecikmenin fesih nedeni oluşturmayacağı gibi söz konusu ayda davacının işe de gelmediğini, bu nedenle davacı feshinin haksız olduğunu, kendilerinin devamsızlık nedeni ile haklı olarak iş sözleşmesini fesh ettiklerini, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeni ile iş akdini haklı nedenle fesh ettiği, kıdem tazminatına hak kazandığı, kötüniyet tazminatı talebinin reddi gerektiği, ücret, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti taleplerinde de haklı olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hükmedilen fazla çalışma ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarında ıslahla artırılan kısımlara ıslah tarihihden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken, tüm alacaklara dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK. nun geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
F) Sonuç:
Temyize konu kararın hüküm fıkrasındaki fazla çalışma ücretine ilişkin 4. bent ile yıllık izin ücretine ilişkin 5. bent tamamen çıkartılarak yerlerine;
"4- 27.854,00 TL net fazla çalışma ücreti alacağının,
1000,00 TL. sinin dava tarihi olan 29/06/2012 tarihinden itibaren, 26.854,00 TL sinin ise ıslah tarihi olan 01/10/2013 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine
5- 15.782,00 TL net izin ücreti alacağının,
2000,00 TL. sinin dava tarihi olan 29/06/2012 tarihinden itibaren, 13.782,00 TL sinin ise ıslah tarihi olan 01/10/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine," yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davacıdan fazla alınan 82.30 TL"nin ilgiliye iadesi ile aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine, 23/03/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.