Elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan sanık Münir Soysal’ın, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-f ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 51. maddesi gereğince cezanın şartlı ertelenmesine dair ... 46. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.02.2012 tarih ve 2010/131 esas, 2012/98 karar sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2. maddesi gereğince yapılan uyarlama sonucunda, sanığın 5237 sayılı TCK"nın 163/3 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 51/1-2. maddesi uyarınca katılanın 323 TL. zararını kararın kesinleşmesinden itibaren 2 ay içinde katılana ödemesi şartıyla ertelenmesine dair aynı Mahkemenin 08.04.2013 tarih ve 2012/481 esas, 2013/222 karar sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.12.2014 tarih ve 2014/651 değişik iş sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 28.01.2016 gün ve 94660652-105-34-8633-2015-E.2657/8777 sayılı yazısı ile kanun yararına bozma ihbarında bulunulduğundan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 11.02.2016 gün ve 2016/47143 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre; 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2. maddesinde “Abonelik esasına göre yararlanılabilen elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan dolayı kovuşturma yapılan veya kesinleşmiş olup olmadığına bakılmaksızın hakkında hüküm verilen kişinin, bu Kanun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren altı ay içinde, zararı tamamen tazmin etmesi hâlinde, hakkında cezaya hükmolunmaz, verilen ceza tüm sonuçlarıyla ortadan kalkar." şeklinde yer alan düzenleme nazara alınarak, benzer bir uyuşmazlıkta Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 20.01.2015 tarih ve 2014/33699 esas, 2015/205 karar sayılı kararında belirtildiği üzere, sanığa bilirkişi tarafından normal tarifeye göre hesaplanacak olan cezasız kaçak kullanım bedelini ödeyerek şikayetçi kurumun zararını gidermesi halinde 6352 sayılı Kanun geçici 2/2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğine dair bildirimde bulunularak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, sanık hakkında çıkartılan ihtarlı davetiyenin bila tebliği iade edildiği ve duruşma günü tebliğ edilmeden yokluğunda yargılamanın sonlandırılıp hakkında mahkumiyet hükmü tesis edildiği gözetilerek, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14. maddesi ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümüne ilişkin kararının ceza daireleri ortak hükümler bölümünde "Ceza daireleri, bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakarlar" düzenlemesine göre, incelemenin daha önce Yüksek Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 06.11.2014 tarih ve 2014/12000 esas, 2014/25987 karar sayılı kararı ile yapılıp temyiz isteminin incelenmeden dosyanın mahalline iadesine karar verildiğinin ve dosyanın incelemeyi yapan dairece neticelendirilmesinin gerekmesi sebepleriyle kanun yararına bozma incelemesinin Yüksek Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, 15.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.