MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/02/2014 tarih ve 2011/853-2014/91 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalıların müştereken malik oldukları taşınmazlar ile hissedar oldukları dava dışı şirketin mal ve borçlarının paylaşımı amacıyla 19.03.2009 tarihinde bir anlaşma yaptıklarını, bu anlaşmaya göre şirkete ait 148.400 TL meblağlı banka kredi borcunun 55.800 TL"sinin davalı, kalan kısmının müvekkillerince ödenmesinin kararlaştırıldığını, davalının ödemelerini tam ve zamanında yapmaması nedeniyle müvekkillerince 92.600 TL yerine toplam 154.937 TL ödeme yapıldığını ileri sürerek, şimdilik 10.000 TL"nin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesiyle toplam talebini 40.981 TL"ye çıkarmıştır.
Davalı vekili, müvekkili tarafından 55.800 TL ana para ve faizleri olmak üzere toplam 83.120 TL"lik ödeme yapıldığını, müvekkilinin sözleşmeyi ihlal etmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacının üzerine düşen ödeme yükümlülüğünü yerine getirmemesi nedeni ile 16.10.2009 ve 27.09.2010 tarihinde yeniden yapılandırma yoluna gidildiği, bu nedenle davacıların protokolde öngörülenden 40.981 TL fazla ödeme yaptıkları gerekçesiyle, davanın kabulüne 40.981 TL"nin tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, sözleşmeden kaynaklanan alacak istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda taraflar arasında düzenlenen "Mukavele" başlıklı 19.03.2009 tarihli sözleşmede tarafların hissedarı oldukları dava dışı şirketin kullanmış olduğu kredilerin şirket ortakları arasında nasıl ödeneceği kararlaştırılmış olup, uyuşmazlık davalının sözleşmeye aykırı şekilde eksik ödeme yapması nedeniyle davacıların daha fazla ödeme yaptıkları iddiasından kaynaklanmaktadır. Sözleşmenin ikinci sayfasının 5., 6., ve 7. paragrafında tarafların borçları gösterilmiş olup, buna göre, davalı, davacılara vereceği 24.05.2009 tarihli 5.000TL"lik ve 26.09.2009 tarihli 50.800TL"lik senetleri bu tarihlerde ödeyeceğini ve ayrıca ödeme tarihleri itibariyle tahakkuk edecek faizin %50"sinden de sorumlu olacağını taahhüt etmiştir. Mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda, dava dışı şirketin kullandığı 3 adet banka kredisi nedeniyle ödeme planı düzenlendiği davalının ödeme planına göre sadece 15.300 TL ödediği, davacıların sözleşme gereğince 92.960TL anapara ve 21.156 TL faiz olmak üzere toplam 114.116TL ödemesi gerekirken, davalının ödeme planına uymaması nedeniyle 16.10.2009 ve 27.09.2010 tarihindeki yapılandırmalar neticesinde davacıların fazladan 40.981TL ödedikleri belirtilmiş, mahkemece de bu rapora itibar edilerek davanın kabulüne karar verilmiştir. Oysa ki bilirkişi raporu bu haliyle hüküm kurmaya elverişli değildir. Bilirkişi raporunda sözleşmenin yukarıda belirtilen hükümleri ve ödeme tarihleri tek tek incelenip tartışılmadığı gibi, banka kredilerinin ilk taksitlendirmelerine göre davacılar tarafından da sadece 86.026,00TL"lik ödeme yapıldığı değerlendirme dışı tutulmuştur. Bu durumda, mahkemece, sözleşme şartları dikkate alınarak, davalının davacılara senet verip vermediği ve vadelerinde 500TL"lik ve 50.800TL"lik ödeme yapıp yapmadığı tespit edilip, zamanında bu ödemeler yapılamamışsa bu ödemelerin zamanında yapılmaması nedeniyle kaynaklanan zararın ne olduğunun tespiti ve davalının sorumlu olduğu miktarın belirlenmesi amacıyla alanında uzman bir bilirkişi heyetinden rapor alınması gerekmektedir. Bu belirleme yapılarken de davacıların eksik ödeme yapmaları nedeniyle işleyecek faizden davalının sorumlu tutulamayacağı hususu da gözden kaçırılmamalıdır. Bu itibarla, eksik incelemeye dayalı verilen karar yerinde görülmeyerek, kararın davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 13/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.