MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08/04/2014 tarih ve 2013/188-2014/93 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin faaliyet alanı itibariyle elektrik dağıtımıyla iştigal etmekte olan bir anonim şirket olduğunu, birçok ilde faaliyet göstermesi nedeniyle il müdürlüklerinin bulunduğunu, söz konusu müdürlüklerde faaliyetlerini yürütebilmek amacıyla şirket adına işlem yapacak kişilerinin belirlemesinin gerektiğini, bu amaçla 28.05.2013 tarihli ve 20.146 nolu yönetim kurulu kararıyla şirketin temsil ve ilzamına ilişkin düzenlemeler yaptığını, ancak tescil isteminin davalı tarafından 26.06.2013 tarihli kararla yetkide sınırlandırma yapılmasının TTK"nın 370 ve 371. maddelerine aykırılık teşkil etmesi nedeniyle reddedildiğini, yetkide sınırlandırma yapılmasının yönetim kurulu kararının tescil ve ilan edilmesine engel teşkil etmediğini ileri sürerek, ..."nün 26.06.2013 tarih ve 3730 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporu kapsamından, anonim şirket temsilcilerinin yetkilerinin nasıl sınırlanacağının TTK"nın 371. maddesinde düzenlendiği, temsilin bir şube veya merkezin işlerine özgülenmesi ile birlikte temsil dışında getirilecek sınırlamaların iyi niyetli üçüncü kişilere karşı hüküm ifade etmeyeceğinin belirtildiği, davacının tescil talebinde bulunduğu yönetim kurulu kararında ise imza yetkisi şartı üç gruba ayrılmış ve her bir grup için kendi içinde müşterek imza şartı getirilmekle birlikte yine her bir grubun müşterek imza atabilecekleri konu ve işlemler ayrı ayrı ve detaylı şekilde düzenlenerek sınırlamalar getirildiği, bu sınırlamaların TTK 371/3.maddesinde yer alan sınırlamalar kapsamında yer almadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.