Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/42862 Esas 2022/1898 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sorgusunda bildirdiği adrese tebliğ edilememesi ve sanığın kayıtlı bir MERNİS adresi de bulunmaması üzerine Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre tebliğ edilmiş ise de, daha önce bu adreste usulüne uygun biçimde yapılmış bir tebligat bulunmaması nedeniyle tebliğ işleminin usulsüz olduğu, her ne kadar bu dosyaya ilişkin ilam, infaz için 16.10.2012 tarihinde cezaevine gönderilmiş ve cezanın infazına başlanmış ise de; sanığın başka ilamlar nedeniyle de infaz kurumunda bulunması ve bu dosyaya ilişkin mahkûmiyet hükmünün infaz tarihi itibariyle sanığa bildirildiğine ilişkin evrak düzenlenmemiş olması karşsında, sanığın temyiz isteminn süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Sanığa yüklenen “güveni kötüye kullanma” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanık hakkında mahkûmiyet hükmünün kurulduğu 11.10.2011 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 09.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.