Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/4554 Esas 2018/3303 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK 155/2, 52/2, 53/1 maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın müştekiye ait simit fırınında kısa süreliğine çalıştığı, suç tarihinde müştekinin sanığı bir müşterisine 500 TL parayı tahsil edip gelmesi için görevlendirdiği, sanığın tanık ..."dan bu parayı müşteki adına tahsil ettikten sonra işi gereği kullanması için kendisine verilen elektrikli bisikleti terk edip parayı da getirmediği, bu şekilde üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanığın tevil yollu ikrarı, müşteki ve tanık beyanı ve dosya kapsamından sanığın atılı suçu işlediği anlaşıldığından, sanık hakkında mahkumiyet yönündeki kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; o yer Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı yönünde herhangi bir değerlendirme yapılmaması,
2- 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin (1), (2) ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden bu yönde değerlendirme yapılmaması,
3- Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK" nın 58/6-7. maddeleri gereğince mükerrirler hakkındaki infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 10/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.