Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.05.2011 gün ve 3-66/96 sayılı kararında belirtildiği üzere, 1 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen kanun değişikliklerine dayalı uyarlama yargılaması 5275 sayılı Kanunun 98 ila 101. maddeleri ve 5728 sayılı Kanunun geçici 1. madde hükümleri uyarınca itiraz kanun yoluna tabi olup, incelenen dosyada, hükümlü ... hakkında 07.04.2007 tarihinde işlemiş olduğu trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan TCK"nın 179/3-2 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince 2 ay hapis cezasına ilişkin Besni Sulh Ceza Mahkemesi’nin 30.05.2007 gün ve 2007/145 esas, 2007/251 karar sayılı hükmünün kesinleşmesini müteakip infaza verilmesinden sonra, 5728 sayılı Kanun ile değişik CMK"nın 231. maddesi gereğince sanık müdafii ve infaz makamınca değerlendirme talebinde bulunulduğu, dosyanın esasına girerek değerlendirme yapan mahkemece 27.10.2010 gün, 2010/6 esas ve 2010/193 sayılı kararla sanık hakkında CMK"nın 223/2-b maddesi gereğince beraat kararı verildiği, verilen bu karar Dairemizin 14.05.2014 gün, 2014/9936 esas, 2014/11858 sayılı ilamı ile “Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 24/06/2008 tarihli ve 2008/9-82 Esas, 2008/181 Karar; 17/06/2008 tarihli ve 2008/1-142 Esas. 2008/171 Karar; 14.04.2009 tarihli ve 2008/1-261 Esas, 2009/97 Karar sayılı kararlarında belirtildiği üzere, kesinleşmiş mahkûmiyet hükmünde değişiklik (uyarlama) yargılaması, asıl ceza yargılamasının bütünüyle sonuçlanıp hükmün kesinleşmesinden sonra, ancak infazın tamamlanmasından önce yürürlüğe giren bir ceza yasasının, kesinleşmiş mahkûmiyet hükmüne, dolayısıyla infaza etkisi bulunup bulunmadığının saptanmasına ilişkin ve esas itibariyle infazı ilgilendiren ve etkileyen bir yargılama faaliyeti olduğu, ancak bu yargılamanın amacının, kesinleşmiş hükümde suç olduğu saptanan olaya ilişkin lehe hükmün belirlenmesi ve uygulanması ile sınırlı olduğundan, yeniden bir olay yargılaması yapılmasını gerektiren ayrıksı durumlar dışında, önceki yargılamada iddia ve savunma olarak ileri sürülen görüşler ile delillerin tartışılması ve değerlendirilmesine gerek bulunmadığı, bu bağlamda, sonraki yasanın lehe sonuç doğurup doğurmadığının saptanması, lehe ise uygulanması ile sınırlı, kendine özgü bir yargılama


olduğu, bu talî yargılamada, aslî ceza yargılaması sürecinde iddia ve savunma olarak ileri sürülen görüşler ile delillerin tartışılması ve değerlendirilmesine gerek bulunmadığı gözetilmeden, istisnai bir yargılama faaliyeti olan uyarlama yargılamasında, önceki hükümde suçun unsurlarının oluştuğu kabul edildiği halde, sanığın suç işleme kastının bulunmadığı ve suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle, beraat kararı verilmesine olanak bulunmadığı düşünülmeden, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi kanuna aykırı olduğundan bahisle kanun yararına bozulduğu, bozma ilamına uyan ve CMK"nın 231/5. maddesi yönünden değerlendirme yapan Besni Asliye Ceza Mahkemesinin 10.12.2014 gün, 2014/428 esas, 2014/472 karar sayılı mahkumiyete ilişkin hükmün ve buna müteakip işlemlerin de itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu anlaşılmakla; CMK"nın 264. maddesine göre kabul edilebilir bir başvuruda merciide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı cihetle, hükümlü müdafiinin 10/12/2014 tarihli karara yönelik temyiz istemi itiraz niteliğinde değerlendirilerek, itiraz merciince karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 19.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.