Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3464 Esas 2022/2060 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1)Sanıklar hakkında "2010 takvim yılında sahte belge kullanma'' suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; aynı takvim yılı içinde birden fazla beyanname döneminde sahte fatura kullanma eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanıklar hakkında TCK'nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; Mahkemece vergi raporları, mütalaa ve iddianameye uygun olarak sübutu kabul edilen eylem sahte fatura kullanma suçu olduğu halde, gerekçeli kararda “sahte fatura tanzim ederek kullandıkları" şeklinde belirtilmesinin mahallinde düzeltilebilir maddi hata olduğu kabul edilmiş ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanıklar müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin ONANMASINA,
2)Sanıklar hakkında ''2009 takvim yılında sahte belge kullanma'' suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Mahkemece vergi raporları, mütalaa ve iddianameye uygun olarak sübutu kabul edilen eylem sahte fatura kullanma suçu olduğu halde, gerekçeli kararda “sahte fatura tanzim ederek kullandıkları" şeklinde belirtilmesinin mahallinde düzeltilebilir maddi hata olduğu kabul edilmiş, gerekçeli karar başlığında ''2009'' olarak eksik gösterilen suç tarihinin, 2009 takvim yılının Aralık ayında düzenlenen suça konu son faturanın KDV indiriminde kullanılmış olması nedeniyle ''25.01.2010'' olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Sanıklara yüklenen suçun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanıklar müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanıklar hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 10.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.