Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1184 Esas 2020/3860 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1184
Karar No: 2020/3860
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1184 Esas 2020/3860 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine hükmedildiği ve cezanın 12 eşit taksit halinde ödenmesine karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, sanığın kazanılmış haklarının ihlali neticesinde fazla ceza tayini yapıldığı gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Ölen mağdurun şikayeti olmadığı ve uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği belirtilmiştir. Hüküm fıkrasında TCK'nin 62. maddesi uygulanarak sanığın neticeten \"1.800 TL\" adli para cezası ile cezalandırılması ve cezanın 12 eşit taksitte ödenmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı TCK'nin 106/1-1.cümle ve 62. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 321, 322 ve 326/son maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 243. maddesi ve Uzlaştırma Yönetmeliği'nin 7/7. maddesi belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2020/1184 E. , 2020/3860 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında hükmün açıklanmasına neden olan, Sivaslı Sulh Ceza Mahkemesinin 17.02.2010 tarih, 2009/124 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamıyla 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1.cümle maddesine göre hükmedilen tehdit suçunun mağduru olan ve UYAP ortamından alınan nüfus kayıt örneğine göre, 31/12/2012 tarihinde öldüğü anlaşılan Mustafa Çelik"in sanıktan şikayetçi olmadığı ve bu nedenle katılan sıfatını almadığı anlaşıldığından; Uzlaştırma Yönetmeliğinin 7/7. maddesi ve 5271 sayılı CMK"nin 243. maddesi uyarınca uzlaştırma işleminin sonlandırılması gerektiğinden, sanık ile mağdurun mirasçıları arasında uzlaştırma işlemi yapılması gerektiğine ilişkin tebliğnamenin (1) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Dairemizin bozma ilamı öncesi verilen hükümde, sanığın neticeten "1.800 TL" adli para cezası ile mahkumiyetine karar verildiği ve cezanın TCK"nin 52/4. maddesi uyarınca "12 eşit taksitte" tahsiline hükmedildiği; anılan hükmün yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği ve aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakları saklı tutularak hükmün bozulduğu gözardı edilerek, bozma ilamı sonrası yapılan yargılamada sanığın neticeten "3 ay 10 gün" hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle kazanılmış hakkın ihlali neticesinde fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasında yer alan TCK’nin 62. maddesinin uygulandığı paragraftan sonra gelmek üzere "Ancak ilk hüküm yalnızca sanık
tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum sanık lehine 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereği kazanılmış hak oluşturduğundan, sanığın sonuç olarak "1.800 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK"nin 52/4. maddesi gereğince birer ay ara ile 12 eşit taksitte ödenmesine" fıkrasının eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.