Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - cinsel taciz - tehdit - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/3022 Esas 2020/2547 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı, cinsel taciz, tehdit
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı, cinsel taciz ve tehdit suçlarından mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Mahkemece yüzüne karşı 19.09.2013 günü verilen hükmü sanık müdafisinin CMUK"nın 310/1. maddesinde düzenlenip, tefhimden işlemeye başlayan bir haftalık kanuni süresinden sonra sunduğu 28.09.2013 havale tarihli dilekçeyle temyiz ettiği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlere yönelik katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükümlerden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezaların nevi ve miktarları itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurenin duruşma aşamasındaki beyanına göre okulun çevresine gelen kişinin fiziki olarak sanığa kesin olarak sanık olduğunun tespit edilememesi, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,

Kanuna aykırı, katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 22.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.