Davacı ... ile davalı müflis ... Sist. ve Bilg. ... A.Ş. ... arasındaki davadan dolayı ... 24. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 07.06.2016 gün ve 2011/332-2016/261 sayılı hükmü onayan Dairemizin 17.12.2018 gün ve 2017/571-2018/5076 sayılı ilamı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, taraflar arasında akdedilen 30.04.2009 tarihli eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye gecikme cezası alacağının tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece davacı iş sahibi tarafından davalı yükleniciye uygulanan cezai şart miktarından %50 oranında indirim yapılarak davanın kısmen kabulü ile 845.000,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Yerel mahkeme kararının davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine, Dairemizce verilen 17.12.2018 gün, 2017/571 Esas ve 2018/5076 Karar sayılı onama ilamına karşı, davacı vekilince yasal süresi içerisinde karar düzeltme talebinde bulunulmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin 1086 sayılı HUMK’nun 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiç birisine uymayan sair karar düzeltme itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacı vekilinin sair ret kapsamı dışında kalan karar düzeltme taleplerinin incelenmesinde;
Davacı iş sahibi dava dilekçesinde, davacı iş sahibi İdare bünyesinde bulunan bilgisayar yazıcı ve yan donanımlarının bakım ve onarım hizmetinin temini hususunda taraflar arasında 30.04.2009 tarihli ve götürü bedelli eser sözleşmesinin imzalandığını, davalı yüklenicinin sözleşmede belirtilen sürelerde arızaları gidermemesi sebebiyle sözleşmenin 17. maddesi gereğince davalıya gecikme cezası uygulandığını, gecikme cezasının bir kısmının davalının hakediş alacaklarından mahsup edilerek tahsilinin sağlandığını belirterek tahsil edilemeyen bakiye 1.690.485,92 TL’nin tahakkuk tarihlerinden itibaren işleyecek ticari temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama neticesinde ve özellikle dosyada mevcut bilirkişi raporuna göre davacı iş sahibinin dava dilekçesinde talep ettiği alacak miktarında ve talebinde haklı olduğu anlaşılmış, ancak davalının üstlendiği hizmetin çok geniş bir alanda
verildiği, davalının sözleşme süresi boyunca kayda değer bir tahsilat yapmadığı ve neticeten davalının iflasına karar verilmiş olduğu gözetilerek, tespit olunan cezai şartın TBK m. 182/son (BK m. 167/son) gereğince resen tenkise (indirime) tabi tutulması suretiyle davanın kısmen kabulü ile reddedilen kısım yönünden davalı yararına vekalet ücreti ve yargılama giderine hükmedilmesine karar verilmiştir. Her ne kadar yargılama giderlerinden sorumluluğa ilişkin olarak, 6100 sayılı HMK’nın 326. maddesinde, davada her iki tarafında kısmen haklı çıktığı durumda mahkemenin yargılama giderlerini tarafların haklılık oranına göre paylaştıracağı düzenlenmişse de, somut olayda; davacı idarenin cezai şartın resen tenkise tabi tutulması nedeniyle davanın başında tenkis yapılacağı ve tenkis miktarının bilinemeyeceğinden davalı tarafın davaya karşı çıkmakta kısmen de olsa haklı olduğu söylenemeyeceğinden, mahkemece reddedilen kısım yönünden davalı yararına vekâlet ücretine ve yargılama giderine hükmedilmesi doğru olmamıştır.
Yerel mahkeme kararının bu gerekçe ile bozulması gerekirken onandığı bu kez yapılan incelemede anlaşıldığından, davacı iş sahibinin karar düzeltme talebinin bu bakımından kabulü uygun görülmüş olup, hükmün bu sebeple davacı yararına bozulması gerekir ise de; yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 6100 sayılı HMK"nın geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nın 438/VII. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının sair karar düzeltme itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca karar düzeltme talebinin kabulü ile gerekçeli kararın hüküm kısmının dördüncü bendinin tamamen karardan çıkartılmasına; beşinci bendinde “yargılama giderinin” ibaresinden sonra gelen “davadaki red ve kabul oranına göre 399,38 TL"sinin” ibaresinin de karardan çıkartılarak kararın değiştirilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.