Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2010/707 Esas 2010/1598 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 20.03.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.08.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, 157 parsel sayılı taşınmazı yararına davalılara ait 158 ve 161 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kabulüne 157 parsel sayılı taşınmaz yararına 158 parsel sayılı taşınmazdan geçit kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalılar vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya kapsamına göre davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve reddi gerekmiştir.
2-Aleyhine geçit kurulan 158 parsel sayılı taşınmaz maliki ... olup diğer davalılar ... ve ... tapu kayıt maliki değildirler. Hal böyle olunca, bu davalıların davada pasif dava ehliyetleri bulunmadığından aleyhlerine açılan davanın husumet yönünden reddi gerekir. Mahkemece, bu yönün göz ardı edilmesi doğru olmadığından kararın bu nedenle bozulması gerekir. Ne var ki; bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nun 438/VII. maddesi hükmü uyarınca hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda (1) bentte yazılan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, (2). bentte yazılan nedenlerle, hükmün 1. bendinde “Davanın kabulünün” yazısının çıkartılarak yerine “ davalı ... ve ... aleyhine açılan davanın husumet yönünden REDDİNE, davalı ... Akça aleyhine açılan davanın kabulü ile...” yazısının eklenmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ bu hali ile ONANMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatıranlara iadesine, 16.02. 2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.