......

Dava, 21.03.2000 tarihli iş kazası sonucu sürekli işgöremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan peşin değerli gelirler nedeniyle Kurumun uğradığı zararın 506 sayılı Yasanın 26. maddeleri uyarınca tazminine karar verilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece; ilamında belirtildiği şekilde, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Sigortalı......2 yaşında olup gündüzleri işyerindeki çiçek ve ağaçları sulama işini ve ayrıca işveren tarafından işyerinin bekçiliğini yapmakla görevlendirilmiştir. Sigortalının evinin uzak olması nedeniyle, geceleri de davalı işverenin temin ettiği kulübede kaldığı, bu şekilde sigortalının 24 saat boyunca fabrikada(davalı işyerinde) bulunduğu, olay günü saat 07.00 sıralarında bu kulübe içindeki sigortalının baygın, yüzü gözü morarmış, bitkin, halsiz ve kusmuş olarak bulunduğu, sigortalının, bu hale nasıl geldiğinin tespit edilemediği, zira, bulunduğu yerde yalnız kaldığından görgü tanığının bulunmadığı ve kendisinin de kafa travması nedeniyle meydana gelen unutkanlıktan dolayı nasıl o hale geldiğini hatırlayamadığı, sigortalının bulunduğu yerde bulunan dolap çekmecesinden kurban eti çıktığı, bu nedenle sigortalının yediği yemekten zehirlenerek düştüğü ve düşme sonucunda başını sert bir yere çarpması nedeniyle kafa travması geçirdiğinin sanıldığı, hastanede sigortalıya iş kazası sonrası kafa travmasına bağlı Posttravmatik contuio cerebri sekeli bifrontal enfackte teşhisi konulduğu anlaşılmıştır.
İş kazasına ilişkin olarak yapılan soruşturma sonucunda, İş Müfettişliğince düzenlenen raporda; olayın tam olarak nasıl meydana geldiği tespit edilemediğinden taraflara kusur verilemediği belirtilmiştir. Mahkemece alınan ilk kusur raporunda; işveren için 6/8, sigortalı için 2/8 oranında kusur atfedilirken, ikinci kusur raporunda; olayın mağdurun olay gecesinde yaşadığı, nedeni tam olarak belli olmayan olumsuzluklar sonucu meydana gelmiş bir iş kazası olduğu, zehirlenme ve kafa travmasıyla işverenin hatası arasında bağlantı kurulamadığından, işverene de
....



kusur atfedilemeyeceği bildirilmiş, mahkemece, ikinci bilirkişi raporuna itibar edilerek davanın reddine karar verilmiştir. Mahkemece verilen karar, yetersiz araştırma ve incelemeye dayandığından yerinde bulunmamıştır. Zira, verilen kusur raporları arasında belirgin biçimde çelişki bulunduğu anlaşılmış olup, raporlar arasındaki bu çelişkinin giderilmeden hüküm tesis edildiği anlaşılmaktadır.
Kusur raporlarının 506 sayılı Yasanın 26, 4857 sayılı Yasanın 77 ve İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğünün 2 vd. maddelerine uygun olarak düzenlemesi gerektiğinden, tarafların kusur oran ve aidiyetlerinin gerçeğe uygun olarak tespiti ve kusur raporları arasındaki çelişkinin giderilmesi için işyerinde iş güvenliği tedbirlerini alma ve bu tedbirlere uyulması için gerekli eğitim ve denetim yetki ve sorumluluğunun işverenlere ait olduğu da dikkate alınarak işçi sağlığı ve iş güvenliği konularında uzman bilirkişiler kurulundan yöntemince düzenlenmiş kusur raporu alınması gerekir. Bir kere, sürekli işyerinde yaşayan bir kişi için yaşam düzenini sürdürebileceği bir ortamın sağlanmamış olması (örneğin yiyecek zehirlenmesine karşı küçük bir buzdolabı bulundurulması, kaldığı yerin ışıklandırılması gibi), sigortalının yaşı da dikkate alındığında, işe ilk giriş tarihinde ağır ve tehilkeli işlerde çalışabilecek durumda olup olmadığına ilişkin sağlık raporunun alınmamış olması, vb. tespit edilecek nedenlerden dolayı, işverene az da olsa kusur verilmesi gerektiği aşikârdır.
Açıklanan maddî ve hukukî olgular gözetilmeksizin, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 01.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi



......