11. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/16999 Karar No: 2015/1652 Karar Tarihi: 11.02.2015
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/16999 Esas 2015/1652 Karar Sayılı İlamı
11. Hukuk Dairesi 2014/16999 E. , 2015/1652 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 15/04/2014 tarih ve 2013/97-2014/236 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü: Davacı vekili, müvekkili şirketin 1989 yılından bu yana insan, yük ve hasta asansörleri sektöründe “...” markasıyla faaliyet gösterdiğini ve “...” markasının 23/02/1989 tarihinde tescil ettirildiğini, davalı firmanın da ..... başvuru nolu “.... ” ibareli markasını tescil ettirdiğini, bu markanın müvekkiline ait “...” unsurlu marka ile ayırt edemeyecek kadar benzer olduğunu, hitap edilen müşteri kitlesinin her iki markayı aynı firma zannederek yanılgaya düştüğünü, kötü niyetli olan davalı firmanın müvekkiline ait markayı taklit ettiğini ileri sürerek, davalıya ait .... nolu markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini, kararın ilanını talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına uyularak, dosya kapsamına göre; davacı adına tescilli “... ” markası ile davalı adına tescilli “...” ibareli maka arasında görsel, yazılış ve işitsel benzerlik bulunduğu, her iki markanın da aynı hizmet sınıfında olduğu, taraf markaları arasında iltibas tehlikesinin bulunduğu, markaların karıştırılma ihtimalinin yüksek olduğu gerekçesiyle; davanın kabulüne, davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.