Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı bozmaya uyularak verilen hükmün temyizen tetkiki davacı vekili ile davalı temsilcisi tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinin bir türü olan arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesinden kaynaklanmakta olup, sözleşmenin feshi ile ifa yükümlülüğü bulunmadığının tespiti, tapuda yer alan şerhin terkini ile sözleşmeden doğan tazminat ve zararların tahsili istemlerine ilişkindir. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı vekili ile davalı şirket temsilcisi tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince inceleme yapılarak hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bozmanın şümulü dışında kalarak kesinleşen cihetlere ait temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün olmamasına göre davalının tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Yargıtay Yüksek 23. Hukuk Dairesi’nin hükmüne uyulan 14.01.2016 gün 2014/5636 Esas, 2016/100 Karar sayılı bozma ilamında; “Mahkemece, davalı aleyhine kâr mahrumiyetine de hükmedilmiştir. Ancak, kâr mahrumiyetinin dayanakları, bu arada arsa sahibinin başka bir yüklenici ile daha lehine olabilecek arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi yapabileceği, veyahut imar durumunda arsa sahibi lehine bir değişiklik bulunduğuna dair somut delil ve belgeler sunulup, bunların değerlendirilmesi ile hesaplama yapılması gerekirken, bu hususlar gözden kaçırılarak ve soyut varsayımlara dayalı olarak düzenlenen bilirkişi raporuna istinaden yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece, davacı taraftan uğranıldığı ileri sürülen kâr kaybına ilişkin somut delilleri sorulup, sunulacak deliller toplandıktan ve gerekirse bilirkişi kurulundan bu konuda gerekçeli ve denetime açık rapor alındıktan sonra, oluşacak sonuç dairesinde bir karar verilmelidir. Bunun dışında, davalı yüklenici tarafından yapılmış olan binaların mahsubu ile ilgili talebin de tasfiye hükümlerine göre değerlendirilmesi gerekeceğine işaret edilmiştir.” gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece bilirikişi raporu alınmış davacı taraf, kâr mahrumiyetine ilişkin iddiasını somut delil sunup ispatlayamadığından kâr kaybı talebinin reddine, mahsup itirazının karşı dava olarak ileri sürülmesine gerek olmadığı gibi, ayrı bir davada istenmesi zorunluluğu da bulunmadığından, davacının talep ettiği 110.151,07 TL imar para cezasından, davalının mahsubunu istediği 375.950,16 TL yapı bedeli mahsup edildiğinde, davacının alacağı kalmadığından talebin reddine şeklinde hüküm kurulmuştur.
Mahkemece verilen kararda davacı alacağının hesabında davalı yüklenici tarafından yapılan inşaatın bedeli olan 375.950,16 TL mahsup edilerek inşaat yapım aşamasında ödenmeyen işçi sigorta pirimleri, damga vergisi, işsizlik primi ve gecikme zammı taleplerinin reddine karar verilmiş ise de, yapılmış bulunan inşaatın ruhsatının bulunup bulunmadığı ruhsatı var ise imalâtın yasal olup olmadığının araştırılmadığı anlaşıldığından bilirkişilerden alınacak ek raporla yapılmış bulunan inşaatın ruhsatının bulunup bulunmadığı, imara ve ruhsata uygun olup olmadığının denetlenmesi, uygun ise yapıldığı yıl piyasa fiyatlarına göre imalât bedelinin belirlenerek sonuca göre mahsup işlemi yapılması, yasal olmayıp yasal hale getirilmesi imkânı da yok ise ekonomik değeri olamayacağından buna ilişkin mahsup yapılmaksızın davacı talebi hakkında karar verilmesi gerekir iken eksik inceleme ile karar verilmesi doğru olmamış, verilen hükmün davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 18.853,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 5766 sayılı Kanun"un 11. maddesi ile yapılan değişiklik gereğince Harçlar Kanunu 42/2-d maddesi uyarınca alınması gereken 176,60 TL Yargıtay başvurma harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 11.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.