MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/04/2014 tarih ve 2013/93-2014/92 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “....”nin kurucusu olan ve bu konsepti tasarlayan, devamını sağlayan bir firma olduğunu, davalı tarafça 20.03.2012 tarihinde tasarım tescili talebinde bulunulduğunu, 2012/01889 sayı ile ... nezdinde ... locarno sınıfında tescil edilmiş olan tasarımın, yeni ve ayırt edici olmadığını, yaygın olarak kullanılan bir şekil olup davalı tarafın tekeline ve inhisarına bırakılamayacağını ileri sürerek, davalı adına ... nezdinde ... locarno sınıfında tescil edilmiş olan ... (...) başlıklı tasarımın hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı tarafça yapılan etkinliklerin tamamının yıllardır hukuksal anlamda hakkı olmadan düzenlendiğini ve bu alanda marka ve tasarım olarak tescil hakkına sahip olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davalı tarafın tasarımına konu “....”ın, harcı alem bir yapı olduğu, tasarımın özgün olmadığı, yenilik ve ayırt edici nitelik taşımadığı, davalı tarafın başvurusundan önce dünyada ve Türkiye"de kamuya sunulan bir tasarım ile ayniyet derecesinde benzer olduğu, uzun bir zamandır ülkemizde “....” ismiyle yapılan yarışlarda dava konusu tasarımın kullanıldığı gerekçesiyle davanın kabulü ile, davalı adına tescilli 2012/01889 sayılı “... (...)” ürün adlı endüstriyel tasarım belgesinin hükümsüzlüğüne ve ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.