5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2018/495 Esas 2018/809 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/495
Karar No: 2018/809
Karar Tarihi: 05.02.2018

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2018/495 Esas 2018/809 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyiz edilmesi sonucunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu ve temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin kararının İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi'nce onaylandığı belirtilmektedir. Kanun maddeleri olarak ise 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde yapılan değişiklik ile birlikte, hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına mahkumiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde de yer almıştır.

19. Ceza Dairesi 2018/495 E. , 2018/809 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin 25/03/2015 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 05/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.