Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2014/7261 Esas 2014/16042 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANTALYA 6.ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/12/2013
NUMARASI : 2003/1144-2013/693

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesi ile; davacının davalının işyerinden takı seti aldığını, ödemenin bir kısmının nakit, bir kısmının kredi kartından çekilerek yapıldığını, davalının bu sırada kredi kartından 8.550 Euro fazla para çektiğini, davacının harcamalar da yaptığını belirterek, 10.520 Euro"nun aynen ya da fiili ödeme günündeki TC Merkez Bankası döviz satış kuru üzerinden karşılığının faizi ile tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi ile; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; 8.550 Euro"nun davalıdan faizi ile tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
23.01.1990 tarihinde yürürlüğe giren 3678 sayılı Kanunun 29.maddesi ile 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 83.maddesine bir fıkra eklenerek, yabancı para borcunun vadesinde ödenmemesi halinde alacaklının, bu alacağını aynen vade veya fiili ödeme günündeki rayice göre Türk Lirası ile ödenmesini isteyeceği kabul edilmiştir.
Nitekim 6098 sayılı TBK 99.maddesinde aynı ilkeler benimsenmiştir.
Bu durum karşısında, mahkemece yapılacak iş; hüküm altına alınan 8.550 Euro"nun, BK.nun 83.madde (TBKnun 99.madde) hükmü gereğince, fiili ödeme tarihindeki T.C.Merkez Bankası"nın efektif satış kuru üzerinden TL karşılığına hükmedilmesi gerekirken, yabancı para cinsinden talebin kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir. ( HGK.nun 2012/12-1072 E.-2013/496 K.sayılı ilamı)
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.