MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-UYAP ortamında yapılan araştırmada, sanık hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 2012/51437 esas sayılı iddianamesi ile 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kamu davası açıldığı, İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.06.2014 tarihli, 2012/2003 Esas, 2014/236 Karar sayılı ilamı ile verilen mahkumiyet hükmünün, Dairemizin 03/12/2019 tarihli, 2016/10996 Esas ve 2019/8636 Karar sayılı kararıyla onanarak kesinleştiği anlaşılmakla; belirtilen dava dosyası getirtilip söz konusu sahte faturaların hangi vergilendirme döneminde kullanıldığının tespit edilmesi, ilgili belgelerin onaylı suretlerinin bu dosya içine alınması, mükerrer yargılama bulunup bulunmadığı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması, temyiz incelemesine konu davanın zincirleme suç kapsamında kaldığının anlaşılması halinde sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümleri uygulanarak tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezanın mahsup edilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla hüküm kurulması yasaya aykırı,

2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.