MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/02/2012 gün ve 2009/119-2012/33 sayılı kararı onayan Daire’nin 25/03/2014 gün ve 2012/8939-2014/5822 sayılı kararı aleyhinde taraf vekilleri tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından hazırlanıp geliştirilen “...” adlı yazılımın aynı zamanda marka olarak da müvekkili adına tescil edildiğini, bu programın davalı tarafından kullanılmasına izin verildiğini, ancak bir süre sonra ... tarafından anılan yazılım programının başarısı nedeniyle davalı ve çalışanlarına ödül verildiğini, davalının bu ödülü reklam amaçlı internet sitesinde yazdığını, oysa programı hazırlayan ve geliştirenin ve tüm hak sahipliğinin müvekkili olduğunu, davalının yazılımı kendi icatları gibi gösterdiğini, eserin mali haklarına tecavüz ettiğini ileri sürerek, şimdilik 5.000,00 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şirket çalışanlarının davacıya ait yazılım programı nedeniyle ... tarafından verilen verimlilik ödülünü aldıkları, davalı tarafından davacıya ait yazılım ile ilgili açıklamalar yapılıp, bu yazılım nedeniyle verimliliğin artırıldığı ve maliyetlerin düşürüldüğü şeklinde açıklamalar yapıldığı, davalının davacıya ait programın kendi çalışanları tarafından geliştirildiğine yönelik tanıtım yaptığı, bu durumun eser sahipliğinden kaynaklanan adın belirtilmesi biçimindeki manevi hakkı ihlal ettiği, ancak davalının kullanımının FSEK anlamında temsil hakkı kapsamında kalmadığı, dolayısıyla davacının FSEK’nin 68/1. maddesine göre tazminat talebinde bulunamayacağı, bununla birlikte davalının eyleminin haksız rekabet oluşturduğu, davalının eylemi nedeniyle davacının müşteri kaybına uğradığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 5.000,00 TL maddi ve 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline dair verilen kararın taraf vekillerince temyizi üzerine karar dairemizce onanmıştır.
Taraf vekilleri, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, taraf vekillerinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenlerden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 10.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.