Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/221 Esas 2020/3815 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/221
Karar No: 2020/3815
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/221 Esas 2020/3815 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların kasten yaralama ve yaralamaya teşebbüs suçlarından açılan dava sonucunda, sanık Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın zarar göreni olduğu kanıtlandığı için Bakanlık vekilinin katılımıyla değerlendirildi. Sanık eşinin mağduru kasten yaralama suçuna mahkum edilirken, diğer sanıklar mağdurlarına yönelik suçlamalardan beraat etti ve mahkumiyet hükmü verilmedi. Hüküm, 5271 sayılı CMK'nin 35/2, 260, 6284 sayılı Kanun'un 2/1-d ve 20/2. maddelerine göre değerlendirildi. Sanık Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin temyiz talebi, hükümlerin isteme uygun olarak onanması kararı verildi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince reddedildi.

3. Ceza Dairesi 2020/221 E. , 2020/3815 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ..."nın eşi olan mağdur ..."yi kasten yaralama, sanık ..."nin ise oğulları olan mağdurlar ... ve ..."ı kasten yaralama ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından açılan kamu davasında, 6284 sayılı Kanun"un 2/1-d ve 20/2. maddeleri uyarınca Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının bu suçların zarar göreni olduğu, mahkemece verilen hükümlerin, 5271 sayılı CMK"nin 35/2, 260, 6284 sayılı Kanun"un 2/1-d ve 20/2. maddeleri gözetilerek, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliği üzerine, anılan kurum vekili tarafından katılma talebini de içerir temyiz dilekçesinin süresinde verildiği anlaşılmakla, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının 6284 sayılı Kanun"un 20/2. maddesi ve 5271 sayılı CMK"nin 237/2. maddesi uyarınca kamu davasına katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
1)Sanık ... hakkında mağdur ..."ye karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin suç vasfına yönelik olmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ..."a karşı kasten yaralama ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlardan verilen beraat kararları ile sanık ... hakkında mağdur ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ve katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 25.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.