MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20/02/2014 tarih ve 2012/248-2014/37 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ""...."" ibareli sektörde tanınmış markaların sahibi olduğunu, aynı zamanda bu ibarenin müvekkilinin ticaret unvanının ayırıcı unsurunu da teşkil ettiğini, davalının 2010/50653 sayılı "...." ibareli marka başvurusuna müvekkili tarafından itiraz edilmiş ise de, itirazın nihai olarak ... kararı ile reddedildiğini, başvurunun müvekkili markaları ile ayırtedilemeyecek kadar benzer olduğunu, 556 sayılı KHK m. 8/1-b, 8/4 ve 8/5 kapsamında başvurunun reddi gerektiğini belirterek ... kararının iptaline, tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı .... vekili, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, müvekkili marka başvurusu ile davacı markalarının benzer olmadığını, karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve toplanan delillere göre, dava konusu marka başvurusu ile davacı markalarının aynı veya aynı tür malları kapsamakla birlikte, taraf markaları arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b hükmü anlamında benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunmadığı, davacı markasının tanınmışlığının kanıtlanamadığı, KHK’nın 8/5 maddesi şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.