MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş; her takvim yılında işlenen sahte fatura kullanma suçlarının ayrı ayrı işlenmiş, birbirinden bağımsız suçları oluşturması nedeniyle her bir takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, tek mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle eksik ceza tayini isabetsizliği aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçlarından kamu davası açıldığı, Mahkemenin kabulünün de aynı yönde olduğu halde hüküm fıkrasında eylemin “sahte belge düzenlemek kullanmak” şeklinde ifade edilmesi, yasaya aykırı;
Sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi gereğince düzeltilmesi

mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından “düzenlemek” ibaresi çıkartılmak suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.