Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 18/02/2020

Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanık ..."nun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 89/1, 62 ve 52. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, zararın giderilmemesi nedeniyle şartları oluşmadığından bahisle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair İstanbul 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/02/2020 tarihli ve 2019/519 esas, 2020/127 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstanbul 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/02/2020 tarihli kararı ile katılanın zararı giderilmediğinden bahisle sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunuun 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 esas, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 6. fıkrasının (c) bendinde belirtilen zararın, maddî zarar olduğu, manevî zararı kapsamadığı, ancak söz konusu maddî zararın da hâkimin basit bir araştırma ile saptayabileceği zarardan ibaret bulunduğu ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında uygulanabilmesi için, diğer koşulların varlığının yanında, “Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi” gerektiği nazara alınarak yapılan değerlendirmede; Mahkemesince yerleşik Yargıtay içtihatlarına göre somut bir zarar tespiti yapılması amacıyla katılandan da sorulmak suretiyle basit bir araştırma ile katılanın zararının tespit edilerek, zararın giderilmesi amacıyla sanığa makul bir süre verilmesini müteakip, oluşacak sonuca göre hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca, anılan kararın bozulması lüzumu, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 14/09/2020 gün ve 94660652-105-34-11417-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/10/2020 gün ve 2020/85995 sayılı ihbarnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında 02.09.2019 tarihli uzlaştırma raporuna göre taraflar arasında uzlaşma gerçekleşmediğinden sanık hakkında dava açıldığı, adli soruşturmanın başladığı tarihten hüküm tarihine kadar geçen süre içerisinde sanığın zararı giderme konusunda çabaları ve dosyaya yansıyan bir iradesinin bulunmadığı da dikkate alındığında, bir fayda sağlamayacağı ve yargılamayı gereksiz yere uzatacağından mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, İstanbul 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/02/2020 tarihli ve 2019/519 esas, 2020/127 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK"nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.