Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/16899 Esas 2016/11750 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16899
Karar No: 2016/11750
Karar Tarihi: 14.11.2016

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/16899 Esas 2016/11750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarına ilişkin mahkumiyet hükmü, temyiz edildi. Yargıtay 17. Ceza Dairesi, dosya ve duruşma tutanakları incelendikten sonra, suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığına karar verdi. Ancak mahkemelerde sonraki suç tarihlerinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde, 5237 sayılı TCK'nın lehe olduğunun kabulü ile yapılan uygulamada, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nın 7/3 maddesi dikkate alınarak, aynı Kanun'un 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının düşünülmemesi kabul edilmemiştir. Bu nedenle, sanık tarafından yapılan temyiz nedenleri yerinde görüldü ve hükümler, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, düzeltilerek onandı. Kanun maddeleri ise; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/3 ve 58. maddesidir.

17. Ceza Dairesi 2016/16899 E. , 2016/11750 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 08.04.2008 gün, 2008/1-157 Esas ve 2008/74 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere; sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde, 5237 sayılı TCK"nın lehe olduğunun kabulü ile yapılan uygulamalarda, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 7/3. maddesi dikkate alınarak, aynı Kanun"un 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından cezanın 5237 sayılı Yasa"nın 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin bölümlerin karardan çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.11.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.