MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/05/2014 gün ve 2013/434-2014/335 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2 nci maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 2014 yılı itibariyle 1.890,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 27/05/2014 hüküm tarihi itibariyle kesindir.
Somut uyuşmalıkta mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 1.000 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyen yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiş olmasına göre ve aynı Yasa’nın 432/4"ncü maddesi gereğince temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay da bu konuda karar verilebileceğinden davalı vekilince karara yönelik olarak yapılan temyiz isteminin kabul edilen alacağın yukarıda anılan yasa hükümleri uyarınca temyiz sınırının altında kalması nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK"nın 432/4.madde hükmü uyarınca REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.