Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2019/2362 Esas 2019/4474 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan alacak talebine ilişkindir. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda %3 geçici kabul kesintisi alacağının ıslahla arttırılan miktar da dikkate alınarak kabulüne dair verilen karar davalı vekilince, kararın hüküm kısmı 1. bendinde dava tarihinin yazılmasında yapılan maddi hatanın düzeltilmesine ilişkin 30.04.2019 tarihli tashih talebinin reddine dair verilen ek karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Mahkeme kararının hüküm kısmı 1. bent ikinci satırında dava tarihi 03.09.2013 olmasına rağmen, 03.09.2018 olarak yazılmıştır. Karar metninde dava tarihinin yanlış gösterilmesi 6100 sayılı HMK"nın 304/1. maddesi gereğince hükümdeki açık yazım hatası niteliğinde olup talep üzerine veya mahkemece kendiliğinden düzeltilmesi mümkün olduğundan talebe rağmen açık yazı hatasının düzeltilmesi talebinin reddi doğru olmamış, buna yönelik ek kararın bozulması gerekmiştir.
Davalının temyiz itirazlarına gelince;
2-Davacı, dava dilekçesinde diğer alacak taleplerinin yanında %3 geçici kabul kesintilerinin tahsilini de talep etmiştir. Bozmadan sonra alınan beyan dilekçesinde talep ettikleri 50.000,00 TL alacaktan 27.108,65 TL"sinin geçici kabul kesintisi ile ilgili olduğunu belirtmiş ve bu kesintiyle ilgili talebini de 03.06.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile 192.649,51 TL"ye çıkartmıştır.
Dairemizin 11.04.2018 gün 2016/5044 Esas 2018/1495 Karar sayılı bozma ilamı davalının temyizi üzerine oluşturulmuştur. Bozma ilamında davalının diğer temyiz itirazlarının reddedildiğine dair bir hüküm bulunmamaktadır. Bozmada belirtilen şekilde araştırma yapılarak dava tarihinden sonraki imalâtlar için ayrıca dava açılabileceği dikkate alınarak dava tarihi itibariyle gerçekleştirilen imalâta göre hesaplama yapılmak suretiyle davacı alacağının belirlenip sonucuna göre karar verilmesi gerektiği ve davalı üniversitenin harçtan sorumlu tutulmasının da
doğru olmadığı gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Dairemiz bozma ilamında geçici kabul kesintisi ile ilgili açık bir bozma yapılmamış olmakla birlikte diğer temyiz itirazları reddedilerek bozma kapsamı dışında bırakılmadığı ve usuli kazanılmış hak oluşmadığından bozmadan sonra gerek mahkeme gerekse Yargıtayca bu hususun incelenip değerlendirilmesi mümkündür ve engel bulunmamaktadır.
Taraflar arasında imzalanan sözleşmenin geçici kabul noksanları başlıklı 31.1. maddesinde geçici kabul noksanları için sözleşme bedelinin %3"üne karşılık gelen kısmın tutulacağı ve bu tutarın geçici kabul noksanı bulunmayan işlerde geçici kabul onay tarihinden sonra, geçici kabul noksanı bulunan işlerde ise bu eksikliklerin tamamlanmasını müteakip, geçici kabul onay tarihinden sonra yükleniciye ödeneceği kararlaştırılmıştır.
Yüklenici tarafından işin tesliminden sonra 27.12.2012 tarihinde düzenlenen yapım işleri geçici kabul tutanağında geçici kabul incelemesine ek listede yer alan 19. maddede eksik ve kusurlu işler tespit edilmiştir. Yüklenici tarafından 03.05.2013 tarihli iş bitirme belgesi verilmiş ise de; davacı ile davalı idare arasında inşaat geçici kabul eksikliklerinin giderildiğine dair tutanak 20.09.2013 tarihinde düzenlenmiştir. Buna göre geçici kabul eksikliklerinin 20.09.2013 tarihinde giderildiğinin kabulü gerekmektedrir. Bu tarih de 03.09.2013 dava tarihinden sonradır.
Bu durumda mahkemece 27.12.2012 geçici kabul tutanağına ek listede belirtilen eksikliklerin düzenlenen tutanağa göre 20.09.2013 tarihinde tamamlandığı ve söz konusu %3 geçici kabul noksanları için teminat kesintisinin iadesi koşullarının dava tarihinden sonra gerçekleştiği, dava tarihi itibariyle bu kesintinin iade şartları oluşmadığından davanın tümden reddi yerine bu hususun bozma kapsamı dışında kaldığı belirtilerek, teminat kesintisiyle ilgili kabul kararı verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının 30.04.2019 tarihli tashis talebinin reddine ilişkin ek karara yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile tashih talebinin reddine ilişkin ek kararın BOZULMASINA, 2. bent uyarınca davanın esasına yönelik olarak davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, 5766 sayılı Kanun"un 11. maddesi ile yapılan değişiklik gereğince Harçlar Kanunu 42/2-d maddesi uyarınca alınması gereken 218,50 TL Yargıtay başvurma harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacılara iadesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 11.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.